D’or

Zijn ogen zijn opengesperd, zijn mond staat open en zijn vleugels zijn uitgeslagen. De engel van de geschiedenis moet er zo uitzien. Hij heeft het gelaat naar het verleden gewend. Waar ons een aaneenschakeling van gebeurtenissen verschijnt, daar ziet hij één grote catastrofe die onophoudelijk puin op puin stapelt en deze hem voor de voeten slingert. Hij zou wel willen blijven, de doden wekken en het uiteengeslagene samenvoegen. Maar vanuit het paradijs waait een storm die in zijn vleugels vlijft hangen en zo sterk is dat de engel zijn vleugels niet meer kan sluiten. Deze storm drijft hem onweerstaanbaar naar de toekomst, die hij de rug toekeert, terwijl de puinhopen voor hem ten hemel rijzen. Dat wat wij de vooruitgang noemen, is deze storm. (Walter Benjamin, Angelus Novus)