An Imaginary Symposium

Een algoritme projecteert absurde zinnen op het toneel door willekeurige woorden uit boeken over sociale verbeelding te combineren. Geïnspireerd door deze zinnen beslissen de deelnemers aan het symposium telkens weer waarover ze zullen discussiëren. Tijdens de gesprekken die daaruit volgen, deconstrueren ze op een speelse manier het discours over sociale, politieke en persoonlijke realiteiten die dit onderwerp met zich meebrengt.

Het uitgangspunt van An Imaginary Symposium is het oude Griekse symposium als het archetype voor het delen van kennis en het creëren van discours in de westerse wereld. Vroeger was het symposium een soort feest, een bijeenkomst waar mensen elkaar ontmoetten om te drinken, te eten en te discussiëren over zaken van gemeenschappelijk belang. Vandaag de dag heeft de term meer betrekking op een bekrachtiging of zelfs commercialisering van kennis. An Imaginary Symposium becommentarieert het huidige gebruik van het symposium door in te gaan op de performativiteit van het denken. Door de aandacht te verschuiven van ‘innovatieve’ inhoud naar het alledaagse en het ter plekke te bedenken, probeert het de omstandigheden te creëren voor het formuleren van visies op ons heden en toekomst. In die zin is het ook een oefening in democratie, die fungeert als een speelse herwerking van ‘wie het vermogen heeft om te zien en het talent om te spreken’, in dialoog met Rancières begrip van de politieke waarde van kunst door een ‘(her)verdeling van het waarneembare’.

An Imaginary Symposium verrast het publiek met twee aparte doch verbonden delen: een theaterstuk (podium versie) en een interactieve performance (participatieve versie). In de podium versie experimenteren zeven vrouwelijke performers (in plaats van alleen mannen, zoals in het oude Griekenland het geval was) met verhalen en esthetica om kwesties van gemeenschappelijk belang te verwoorden. In de participatieve versie worden tien toeschouwers en twee performers/assistenten stap voor stap begeleid door Kate (een algoritmische stem), waarbij ze met vergelijkbare middelen en met complementaire doelen ter plekke hun eigen symposium creëren.