Blue Key Identity

Vluchtelingen zitten letterlijk vast ergens tussen hun land van oorsprong en het land van aankomst. De voorstelling vertelt het verhaal van dierbaren die van elkaar gescheiden zijn. Maréchal reist naar de moeders en vrienden in de landen van oorsprong, in dit geval Syrië en Congo, en realiseert een filmische dialoog tussen hier en ginder. Hij maakt daarvoor gebruik van blue key, een filmtechniek waarbij je iets filmt tegen een blauwe achtergrond; vervolgens maak je die achtergrond doorschijnend zodat je het gefilmde object voor een andere achtergrond kan plaatsen. Blue Key Identity creëert op die manier een illusie waarin vluchtelingen zowel in hun originele als huidige omgeving aanwezig zijn. Het is een ‘glokaal’ schouwspel dat op zoek gaat naar momenten van gezamenlijke of gedeelde identiteit.

Ondertussen zijn we 2012 en heeft de actualiteit het verhaal van de voorstelling ingehaald. De vijftigjarige onafhankelijkheid van Congo is met de recente herverkiezing van president Kabila al lang vergeten. Ook voor Bhelly Bompalonga mag het Belgische standpunt over deze frauduleuze herverkiezing minder hypocriet. Ondertussen brak in Syrië de Arabische lente uit die is geëvolueerd tot een propaganda oorlog met duizenden doden. Daïf Preshini, een Syrische Christen, maakt zich grote zorgen en vreest dat de revolutie in zijn land de rechten van de minderheden zal aantasten. U zal moeten komen kijken om te zien hoe het theater een inhaalbeweging maakt in de richting van een ongrijpbare realiteit.