Omertà

Kijk, Stefanie Claes en Bernard Van Eeghem praten met verf. Aan de uiteinden van hun armen staan ze te zingen. Want allen die tussen hen zijn gekomen, zijn nu weggevallen. Wie weet nog hun namen? Wie overhoort hen? Waar schuilen de wortels van hun ongekende woedes? Wie drinkt het magma van hun kolkende lava? Wie kent de angst het verdwaasd geluk te verliezen? Wie kent de weerstand van de afstand? Wie is van hout? Wie de schaamte voorbij? Wie wie? Zo is het leven. Het duurt maar even. Zorg dat je er bij bent.