Record

Hikikomori is de Japanse term die een sociale pathologie beschrijft die sommige mensen, vooral jongeren vanaf de adolescentie, ertoe brengt het contact met de buitenwereld te weigeren en dus op hun kamer te blijven, binnen de muren van hun huis. Dit verschijnsel van sociale terugtrekking heeft zich inmiddels over de hele westerse wereld verspreid, waarbij een verontrustend toenemend aantal jongeren zich opsluit in hun kamer. Een afwezigheid van contact waarvan we allemaal de gevolgen hebben ondervonden tijdens de lockdowns van de afgelopen jaren, maar ook een vorm van rebellie tegen de gecentraliseerde samenleving. 

De atmosfeer herinnert voortdurend aan een mogelijke val. Het koor bevindt zich namelijk in een fysieke positie van onevenwichtigheid, die herinnert aan de uitdaging van zij die zichzelf in de wereld moeten definiëren. Om het gevoel van vallen, van leunen in de hoogte, te versterken, werd tijdens de opbouw van het werk een stuntvrouw betrokken. Een vrouw wier lichaam voortdurend de dood trotseert door de vorm van iemand anders aan te nemen. In minder ernstige gevallen handelt een hikikomori in de wereld via een avatar, een alternatief lichaam, een krachtig alter ego dat hen vervangt bij “gevaarlijke” activiteiten. De avatar is een soort fictieve stuntdubbelganger die avonturen beleeft in hun plaats en contact houdt met een online gemeenschap. 

In een maatschappij die falen tot een van haar grootste taboes maakt, worstelen de jongere generaties om zich in het leven te lanceren omdat ze bang zijn zichzelf aan de wereld te openbaren. Maar deze dubbelzinnige aantrekkingskracht tussen zich overgeven en gesloten blijven voor de wereld treft niet alleen jongeren. Het vat het moment samen waarin we leven, waarin we allemaal betrokken zijn, met ontberingen en vreugde, gemengde gevoelens en verbijstering.

Voor elke presentatie zal Francesca Grilli samenwerken met een lokaal koor van jongeren met verschillende achtergronden. De jongeren worden geselecteerd via een open oproep in elke stad waar Record plaatsvindt, waardoor de voorstelling telkens anders en uniek is. Record geeft zo een stem aan jongeren, ook in afgelegen steden, die niet vaak genoeg vertegenwoordigd zijn in de podiumkunsten.

Bij het touren van het stuk gaat het niet om het herhalen van een ingestudeerd werk, maar om overdracht: het doorgeven van een partituur aan jongeren uit verschillende contexten en locaties en het laten verspreiden, transformeren en beïnvloeden door tijd en ruimte.