Salle des pas perdus

Net zoals het wandelen de meest basale van de bewegingen is, is het hebben van papieren de meest basale maatschappelijke levensvoorwaarde. Het niet hebben van papieren werpt obstakels op je weg. Dat bepaalt de wandeling die je tekent, het parcours dat je aflegt.
We werken vanuit de ervaring die dansers zonder papieren hebben met ‘bewegen’ of ‘niet kunnen bewegen’, zowel vanuit de professionele praktijk als vanuit hun privéleven.
We onderzoeken hoe deze mensen zich vandaag bewegen in de stad en hoe ze dat beleven. Gaan ze doelloos of doelbewust? Zullen ze blijven stilstaan of weglopen? Hebben ze vaste patronen? Kunnen die in kaart gebracht worden en wat zijn de oorzaken van deze patronen? Welke remmingen beleven ze? Welke risico’s lopen ze? Zijn er plaatsen die ze mijden? Hoe zouden ze willen bewegen? Zit er vooruitgang in? Of tollen ze rond in een vicieuze cirkel?
„I’ve been long enough here to know the system and to fish myself through. It was almost easier to be at that time without papers, because they ask you so many questions, they need so much papers, when you are in fact‚ sans papiers. If I didn’t cry, I saw somebody else cry. And if I didn’t cry and if somebody else didn’t cry, I saw someone else totaly losing it. They are aliens, they are actually aliens.”
Fragment uit interview met Lisa Gunstone, danser.

“Since one easily outstays one’s welcome – whether as a tourist, a guest worker, or after the graduation in the case of the student – a considerable portion of the “international” dance scene is, consequently, living and working in Belgium illegally.” Nasr Hafez in Janus 21_II_47