Deux danses d’ameublement
“Eerst en vooral, moet ik zeggen dat ze er gewoon uitzien als een buste van Silenus, die je in bijna elk beeldhouw-atelier aantreft, diegene die meestal afgebeeld worden met een fluit of een panfluit in de hand; maar zij zijn gemaakt uit twee verschillende delen en wanneer je ze opent vind je de beelden van goden vanbinnen.”
Symposium Plato
“Socrates daarentegen, die aan het rondwandelen was, zei dat zijn benen zwaar werden en ging op zijn rug liggen zoals de man hem zei dat te doen.”
Phaedo Plato
John Cage baseerde zich voor zijn piano stuk Cheap Imitation op Erik Satie’s “Drame Symphonique Socrate”, dat op zijn beurt geïnspireerd is op Plato’s teksten die het leven en dood van Socrates toelichten. Dunoyer laat zich inspireren door het creatieproces van beide muziekstukken. De “Deux danses d’ameublement” verbinden “le geste” (het gebaar), het moment en het lichaam, met “la geste”, het narratief, het epische van post-moderne iconen. Dunoyer gebruikt een stoel en een tafel als rekwisieten en refereert aan: 23 foto’s van Fumiyo Ikeda: een life archief van Anne-Teresa de Keersmaekers gezelschap Rosas en Primary Accumulation een solo van Trisha Brown uit 1972. Dunoyer bouwt aan een spel van metamorfoses die de aanvankelijk goedkope imitatie zal ombuigen in een originele creatie.
Credits
Choreography & performance: Vincent Dunoyer
Music: Cheap Imitation Part 1 John Cage
Light: Ana
Thanks to: La Porta, L’animal a l’esquena.