De geschiedenis is verstopt. Er zijn geen omwentelingen meer. Wat daar nog aan toe te voegen? Een voorstelling over vergeten en vergeven, over kennis en raadsels en het tekort aan verhalen.

De geschiedenis is verstopt. Er zijn geen omwentelingen meer. Wat daar nog aan toe te voegen? Een voorstelling over vergeten en vergeven, over kennis en raadsels en het tekort aan verhalen.

De geschiedenis is verstopt. Er zijn geen omwentelingen meer. Wat daar nog aan toe te voegen? Een voorstelling over vergeten en vergeven, over kennis en raadsels en het tekort aan verhalen.

De geschiedenis is verstopt. Er zijn geen omwentelingen meer. Wat daar nog aan toe te voegen? Een voorstelling over vergeten en vergeven, over kennis en raadsels en het tekort aan verhalen.

King Dom is een gotisch en grotesk miniatuur kasteel waar alles verrot is.
De kamers zijn rot, de lakens zijn rot, het sperma dat aan de rotte lakens kleeft is rot, en de dromen die gedroomd worden in de rotte bedden zijn uiteraard ook rot. In deze staat van verrotting kunnen we gemakkelijk denken dat deze voorstelling enkel over existentiële verrotting gaat, maar eigenlijk is dat niet het geval …  King Dom is ook een verhaal over vaderlijke liefde …

De geschiedenis is verstopt. Er zijn geen omwentelingen meer. Wat daar nog aan toe te voegen? Een voorstelling over vergeten en vergeven, over kennis en raadsels en het tekort aan verhalen.

In Sitting With The Body 24/7 trekt een groepje mensen zich een week lang terug in een etalageruimte in het centrum van de stad. Zij praktiseren er alledaagse activiteiten: zitten, liggen, wandelen, staan, maken, zien, dansen en spreken.

De geschiedenis is verstopt. Er zijn geen omwentelingen meer. Wat daar nog aan toe te voegen? Een voorstelling over vergeten en vergeven, over kennis en raadsels en het tekort aan verhalen.

De geschiedenis is verstopt. Er zijn geen omwentelingen meer. Wat daar nog aan toe te voegen? Een voorstelling over vergeten en vergeven, over kennis en raadsels en het tekort aan verhalen.

King Dom is een gotisch en grotesk miniatuur kasteel waar alles verrot is.
De kamers zijn rot, de lakens zijn rot, het sperma dat aan de rotte lakens kleeft is rot, en de dromen die gedroomd worden in de rotte bedden zijn uiteraard ook rot. In deze staat van verrotting kunnen we gemakkelijk denken dat deze voorstelling enkel over existentiële verrotting gaat, maar eigenlijk is dat niet het geval …  King Dom is ook een verhaal over vaderlijke liefde …

De geschiedenis is verstopt. Er zijn geen omwentelingen meer. Wat daar nog aan toe te voegen? Een voorstelling over vergeten en vergeven, over kennis en raadsels en het tekort aan verhalen.

LIGHT, MEDIUM en STRONG zijn aanvullende maar op zichzelf staande producties rond de dood. Ze maken deel uit van het traject X / Een oefening in verdwijnen, een intensief onderzoek omtrent het sterven in literatuur, wetenschap en ervaring. Het bracht makers Leentje Vandenbussche, Peter Aers en Tijs Ceulemans o.m. naar de palliatieve zorg, een crematieplaats in India en het sterfbed van een terminale zieke. Ze vertaalden hun ervaringen onder meer naar drie voorstellingen LIGHT, MEDIUM en STRONG die het publiek uitnodigen tot dialoog. De focus ligt bij de ene voorstelling op de intense beleving, bij een andere op een rationele analyse, maar alle drie zijn ze nieuwsgierig en vol compassie.

Wallifornië wordt vaak beschreven als een moeilijk bereikbaar land, waar bossen nog welig groeien en het bier thuis spontaan uit de kraantjes vloeit. Talrijk zijn zij die menen dat ‘Wallifornië’ een naam is, afgeleid van het aards paradijs dat tijdens de overstromingen is vergaan. Prietpraat!

LIGHT, MEDIUM en STRONG zijn aanvullende maar op zichzelf staande producties rond de dood. Ze maken deel uit van het traject X / Een oefening in verdwijnen, een intensief onderzoek omtrent het sterven in literatuur, wetenschap en ervaring. Het bracht makers Leentje Vandenbussche, Peter Aers en Tijs Ceulemans o.m. naar de palliatieve zorg, een crematieplaats in India en het sterfbed van een terminale zieke. Ze vertaalden hun ervaringen onder meer naar drie voorstellingen LIGHT, MEDIUM en STRONG die het publiek uitnodigen tot dialoog. De focus ligt bij de ene voorstelling op de intense beleving, bij een andere op een rationele analyse, maar alle drie zijn ze nieuwsgierig en vol compassie.

LIGHT, MEDIUM en STRONG zijn aanvullende maar op zichzelf staande producties rond de dood. Ze maken deel uit van het traject X / Een oefening in verdwijnen, een intensief onderzoek omtrent het sterven in literatuur, wetenschap en ervaring. Het bracht makers Leentje Vandenbussche, Peter Aers en Tijs Ceulemans o.m. naar de palliatieve zorg, een crematieplaats in India en het sterfbed van een terminale zieke. Ze vertaalden hun ervaringen onder meer naar drie voorstellingen LIGHT, MEDIUM en STRONG die het publiek uitnodigen tot dialoog. De focus ligt bij de ene voorstelling op de intense beleving, bij een andere op een rationele analyse, maar alle drie zijn ze nieuwsgierig en vol compassie.

LIGHT, MEDIUM en STRONG zijn aanvullende maar op zichzelf staande producties rond de dood. Ze maken deel uit van het traject X / Een oefening in verdwijnen, een intensief onderzoek omtrent het sterven in literatuur, wetenschap en ervaring. Het bracht makers Leentje Vandenbussche, Peter Aers en Tijs Ceulemans o.m. naar de palliatieve zorg, een crematieplaats in India en het sterfbed van een terminale zieke. Ze vertaalden hun ervaringen onder meer naar drie voorstellingen LIGHT, MEDIUM en STRONG die het publiek uitnodigen tot dialoog. De focus ligt bij de ene voorstelling op de intense beleving, bij een andere op een rationele analyse, maar alle drie zijn ze nieuwsgierig en vol compassie.

Op een enorm doek schildert Bernard Van Eeghem de hoogtepunten uit wereld- en kunstgeschiedenis, van het ontstaan van de wereld tot het ontstaan van het schilderij. Het een steekt het ander aan: zijn performance is een continu verhaal. Een krachtige belevenis voor de toeschouwers.

A l’ombre des jeunes filles en fleurs, à 37º le matin et au péril de son coeur, Adolphe, un homme venu de la nuit ainsi qu’un héros très discret, à voix basse, déclare son amour à Fanfan. Dans la plus grande joie où deux et deux font trois comme à travers le feu, ils s’en vont, elle et lui, d’un château à l’autre, la terre sur les épaules, à travers le blé qui lève comme une symphonie pastorale et en traversant les carrefours des solitudes, le coeur en poche comme si notre prison était un royaume. Mais un jour d’orage, le vent de la haine, comme un éclat de rire, atterrit dans le village englouti et la belle alliance s’en va et les nuits fauves accouchent enfin une sombre histoire comme un sac de billes et sa cendre. Plus tard, dans un pays lointain, les enfants aux cheveux gris, Fanfan et Adolphe, tous les deux immobiles dans le courant du fleuve, sous les étoiles de minuit, ils attendent l’heure de leur mort. Puis passe une caravane sans chameaux. Bonjour tristesse.

LIGHT, MEDIUM en STRONG zijn aanvullende maar op zichzelf staande producties rond de dood. Ze maken deel uit van het traject X / Een oefening in verdwijnen, een intensief onderzoek omtrent het sterven in literatuur, wetenschap en ervaring. Het bracht makers Leentje Vandenbussche, Peter Aers en Tijs Ceulemans o.m. naar de palliatieve zorg, een crematieplaats in India en het sterfbed van een terminale zieke. Ze vertaalden hun ervaringen onder meer naar drie voorstellingen LIGHT, MEDIUM en STRONG die het publiek uitnodigen tot dialoog. De focus ligt bij de ene voorstelling op de intense beleving, bij een andere op een rationele analyse, maar alle drie zijn ze nieuwsgierig en vol compassie.

Welcome To the Jungle is een installatievoorstelling geïnspireerd door het fenomeen van global weirding, een term waarmee klimaatsdeskundigen de steeds onvoorspelbaarder wordende weersveranderingen benoemen.

Phenomena’, fenomenen, zijn door mensen verwekte acties, momenten met beperkte betekenis die naar de oppervlakte komen, uitbarstingen, leegte, reacties en versterkingen van een narratief dat op turbulente wijze vorm krijgt.

De geschiedenis is verstopt. Er zijn geen omwentelingen meer. Wat daar nog aan toe te voegen? Een voorstelling over vergeten en vergeven, over kennis en raadsels en het tekort aan verhalen.

Hoe perverteer je een “perverse” act? Dezelfde strategieën zijn toegepast op elk aspect van Monique: alle medewerkers zochten mee naar onrespectvolle methodes om te werken met de elementen waar ze van houden. Monique is geïnspireerd op de praktijk van bondage, omgezet tot choreografische instructies.

Faire un Four is een 17de eeuwse uitdrukking uit de theaterwereld, die “een nederlaag verduren” betekent. Letterlijk vertaald: “een oven maken”. Maar het kan ook klinken als “four”, vier in het Engels, vandaar dus “een kwartet”.

In Sitting With The Body 24/7 trekt een groepje mensen zich een week lang terug in een etalageruimte in het centrum van de stad. Zij praktiseren er alledaagse activiteiten: zitten, liggen, wandelen, staan, maken, zien, dansen en spreken.

Merlin Spie zal deelnemen in de zomer groepstentoonstelling Sponsored by Nature in de Verbeke Foundation. Ze is er momenteel artist in residence, tot aan de opening, in mei. Sinds 2000 is Merlin Spie vooral bekend als een LIVE ART performance kunstenaar, toch was de relatie met beeldende kunst altijd erg aanwezig.
Merlin Spie’s werk slaagt erin om verschillende en diepe lagen op te roepen door middel van een proces van fysieke en mentale transformatie. Deze kritische benadering en haar organische creatieproces hebben geresulteerd in tekeningen, installaties, mixed media en uiteindelijk in performances. Voor 2000 ontwikkelde haar werk zich tot grote constructies en werkte ze met materialen zoals boter en perenstroop. Voor deze tentoonstelling zal ze verder werken aan dit typische ouder werk.

De geschiedenis is verstopt. Er zijn geen omwentelingen meer. Wat daar nog aan toe te voegen? Een voorstelling over vergeten en vergeven, over kennis en raadsels en het tekort aan verhalen.

Bernard Van Eeghem, theatermaker, beeldend kunstenaar, schrijver. In Sanglier komt het meer dan ooit allemaal samen.
** nominatie ‘beste performance’ voor de “prix de la critique 2012” **

De geschiedenis is verstopt. Er zijn geen omwentelingen meer. Wat daar nog aan toe te voegen? Een voorstelling over vergeten en vergeven, over kennis en raadsels en het tekort aan verhalen.

Sciencefictionwerken bieden ons inzicht in een mogelijke toekomstige beschaving via de avonturen van één van haar bewoners. Some use for your broken clay pots daarentegen, levert ons de basiscode die het leven van een imaginaire maatschappij regeert.

De geschiedenis is verstopt. Er zijn geen omwentelingen meer. Wat daar nog aan toe te voegen? Een voorstelling over vergeten en vergeven, over kennis en raadsels en het tekort aan verhalen.

“The art of storytelling is reaching its end because the epic side of truth, wisdom, is dying out. At the same time it is now possible to see a new beauty in what is vanishing.” Walter Benjamin, The Storyteller

“When I travel through my room, I rarely follow a straight line, I go from the table towards a picture hanging in a corner, from there I only want to encounter the door, when I begin it is always my intention to get there, but then I meet my armchair en route and I don’t think twice and settle down in it without further ado” Xavier De Maistre, Voyage autour de ma chambre

Bernard Van Eeghem, theatermaker, beeldend kunstenaar, schrijver. In Sanglier komt het meer dan ooit allemaal samen.
** nominatie ‘beste performance’ voor de “prix de la critique 2012” **

Voor hun project THIS PLACE, nodigen Marcos Simões en Sara Manente een ‘artistieke koppel’ uit om gedurende twee weken een werkplek en een gemeenschappelijke praktijk te delen.
Het project bestaat uit 7 varianten, met 7 verschillende koppels. Door dit te doen, verplaatst This place zichzelf, het voorstel, de performativiteit en de context. Het project omvat zowel elke variatie, als alle variaties samen.

Bernard Van Eeghem, theatermaker, beeldend kunstenaar, schrijver. In Sanglier komt het meer dan ooit allemaal samen.
** nominatie ‘beste performance’ voor de “prix de la critique 2012” **

Bernard Van Eeghem, theatermaker, beeldend kunstenaar, schrijver. In Sanglier komt het meer dan ooit allemaal samen.
** nominatie ‘beste performance’ voor de “prix de la critique 2012” **

“The art of storytelling is reaching its end because the epic side of truth, wisdom, is dying out. At the same time it is now possible to see a new beauty in what is vanishing.” Walter Benjamin, The Storyteller

De geschiedenis is verstopt. Er zijn geen omwentelingen meer. Wat daar nog aan toe te voegen? Een voorstelling over vergeten en vergeven, over kennis en raadsels en het tekort aan verhalen.

De geschiedenis is verstopt. Er zijn geen omwentelingen meer. Wat daar nog aan toe te voegen? Een voorstelling over vergeten en vergeven, over kennis en raadsels en het tekort aan verhalen.

King Dom is een gotisch en grotesk miniatuur kasteel waar alles verrot is.
De kamers zijn rot, de lakens zijn rot, het sperma dat aan de rotte lakens kleeft is rot, en de dromen die gedroomd worden in de rotte bedden zijn uiteraard ook rot. In deze staat van verrotting kunnen we gemakkelijk denken dat deze voorstelling enkel over existentiële verrotting gaat, maar eigenlijk is dat niet het geval …  King Dom is ook een verhaal over vaderlijke liefde …

Hertz, het performance-concert door choreograaf Sidney Leoni is onderhevig aan obscuriteit, hoge geluidsniveaus, vibraties en mist.

King Dom is een gotisch en grotesk miniatuur kasteel waar alles verrot is.
De kamers zijn rot, de lakens zijn rot, het sperma dat aan de rotte lakens kleeft is rot, en de dromen die gedroomd worden in de rotte bedden zijn uiteraard ook rot. In deze staat van verrotting kunnen we gemakkelijk denken dat deze voorstelling enkel over existentiële verrotting gaat, maar eigenlijk is dat niet het geval …  King Dom is ook een verhaal over vaderlijke liefde …

Phenomena’, fenomenen, zijn door mensen verwekte acties, momenten met beperkte betekenis die naar de oppervlakte komen, uitbarstingen, leegte, reacties en versterkingen van een narratief dat op turbulente wijze vorm krijgt.

Hoe perverteer je een “perverse” act? Dezelfde strategieën zijn toegepast op elk aspect van Monique: alle medewerkers zochten mee naar onrespectvolle methodes om te werken met de elementen waar ze van houden. Monique is geïnspireerd op de praktijk van bondage, omgezet tot choreografische instructies.

Welcome To the Jungle is een installatievoorstelling geïnspireerd door het fenomeen van global weirding, een term waarmee klimaatsdeskundigen de steeds onvoorspelbaarder wordende weersveranderingen benoemen.

Hoe perverteer je een “perverse” act? Dezelfde strategieën zijn toegepast op elk aspect van Monique: alle medewerkers zochten mee naar onrespectvolle methodes om te werken met de elementen waar ze van houden. Monique is geïnspireerd op de praktijk van bondage, omgezet tot choreografische instructies.

Dan roept de Ene, God, tot de roodbloedige mens en zegt tot hem: waar ben je? – Gen. 3:9

TRAILER

“The art of storytelling is reaching its end because the epic side of truth, wisdom, is dying out. At the same time it is now possible to see a new beauty in what is vanishing.” Walter Benjamin, The Storyteller

Hoe een brein werkt. Een kunstenaar zijn taal zoekt. Een ambacht een middel wordt. Een mens probeert te begrijpen.

De onderzoeksmethode van Leentje Vandenbussche leunt aan de waanzin. Aan de hand van verschillende monnikenwerken zocht ze naar een houvast in de weidse onderwerpen alles en niets. Gedragen (/onderworpen) door een isolaat, monotoom ritme leveren haar onderzoekstudies intrigerende resultaten.

“De mythe van de grote transitie” is een filosofische vertelling vol wilde dieren, vreugde en verzet.

Voor hun project THIS PLACE, nodigen Marcos Simões en Sara Manente een ‘artistieke koppel’ uit om gedurende twee weken een werkplek en een gemeenschappelijke praktijk te delen.
Het project bestaat uit 7 varianten, met 7 verschillende koppels. Door dit te doen, verplaatst This place zichzelf, het voorstel, de performativiteit en de context. Het project omvat zowel elke variatie, als alle variaties samen.

Hoe perverteer je een “perverse” act? Dezelfde strategieën zijn toegepast op elk aspect van Monique: alle medewerkers zochten mee naar onrespectvolle methodes om te werken met de elementen waar ze van houden. Monique is geïnspireerd op de praktijk van bondage, omgezet tot choreografische instructies.

De geschiedenis is verstopt. Er zijn geen omwentelingen meer. Wat daar nog aan toe te voegen? Een voorstelling over vergeten en vergeven, over kennis en raadsels en het tekort aan verhalen.

De geschiedenis is verstopt. Er zijn geen omwentelingen meer. Wat daar nog aan toe te voegen? Een voorstelling over vergeten en vergeven, over kennis en raadsels en het tekort aan verhalen.

“The art of storytelling is reaching its end because the epic side of truth, wisdom, is dying out. At the same time it is now possible to see a new beauty in what is vanishing.” Walter Benjamin, The Storyteller

Voor hun project THIS PLACE, nodigen Marcos Simões en Sara Manente een ‘artistieke koppel’ uit om gedurende twee weken een werkplek en een gemeenschappelijke praktijk te delen.
Het project bestaat uit 7 varianten, met 7 verschillende koppels. Door dit te doen, verplaatst This place zichzelf, het voorstel, de performativiteit en de context. Het project omvat zowel elke variatie, als alle variaties samen.

Meanwhile, is een voorstelling over lichamen, architectuur en rampen. De performers bewegen op een set die zowel een maquette als een installatie zou kunnen zijn. Ze moeten voortdurend omgaan met de dreigende vernieling van wat ze aan het opbouwen zijn. Door te spelen met de schaal, verandert de rol van het lichaam van pure kracht naar hulpeloosheid.

De geschiedenis is verstopt. Er zijn geen omwentelingen meer. Wat daar nog aan toe te voegen? Een voorstelling over vergeten en vergeven, over kennis en raadsels en het tekort aan verhalen.