Meanwhile, is een voorstelling over lichamen, architectuur en rampen. De performers bewegen op een set die zowel een maquette als een installatie zou kunnen zijn. Ze moeten voortdurend omgaan met de dreigende vernieling van wat ze aan het opbouwen zijn. Door te spelen met de schaal, verandert de rol van het lichaam van pure kracht naar hulpeloosheid.
De ruwe materialiteit van de set, het fysieke geluid en de onontkoombare bewegingstaal maken van Meanwhile, een apocalyptische performance die het verloop van de tijd en de verhouding tussen de mens en zijn omgeving tastbaar maakt. Een trip doorheen de geschiedenis van een stad....
Actrice/beeldend kunstenares Dolores Bouckaert en danseres/choregrafe Charlotte Vanden Eynde delen een sterke fascinatie voor het lichaam. In Deceptive Bodies focussen zij zich op de representatie van het theatrale lichaam en de (mis)perceptie ervan.
De vraag naar waarachtigheid en manipulatie trekken Vanden Eynde en Bouckaert door naar de context van het theater. Wat gebeurt er met ons als we op een scène staan? Welke transformatie vindt daar plaats? Hoe bedrieglijk is het theatrale lichaam dat we tonen? Hoe 'echt' kan het zijn, steeds weer balancerend tussen weerloosheid en macht, zowel overgeleverd als schuldig aan allerhande vormen van manipulatie en interpretatie?
In Deceptive Bodies nemen Bouckaert en Vanden Eynde hun eigen en elkaars lichaam onder de loep en leggen in fysieke...
De geschiedenis is verstopt. Er zijn geen omwentelingen meer. Wat daar nog aan toe te voegen? Een voorstelling over vergeten en vergeven, over kennis en raadsels en het tekort aan verhalen.
Book Burning is een vertelling van een kat over een man die licht geeft terwijl zijn dochter de koffer induikt. Misschien is het een fabel. Waarschijnlijk is het politiek, zelfs utopisch theater. Niet omdat het doorweekt is van de bedoelingen en de programma’s, maar omdat het inzet op de magische middelen van de taal en de radicale verbeelding. Book Burning is niet wat het is, maar wat het kan worden: een voorstel voor het begin van een nieuwe wereld.
"Toegankelijk, geniaal, en in feite belangrijk in het hedendaagse denken, deze...
De geschiedenis is verstopt. Er zijn geen omwentelingen meer. Wat daar nog aan toe te voegen? Een voorstelling over vergeten en vergeven, over kennis en raadsels en het tekort aan verhalen.
Book Burning is een vertelling van een kat over een man die licht geeft terwijl zijn dochter de koffer induikt. Misschien is het een fabel. Waarschijnlijk is het politiek, zelfs utopisch theater. Niet omdat het doorweekt is van de bedoelingen en de programma’s, maar omdat het inzet op de magische middelen van de taal en de radicale verbeelding. Book Burning is niet wat het is, maar wat het kan worden: een voorstel voor het begin van een nieuwe wereld.
"Toegankelijk, geniaal, en in feite belangrijk in het hedendaagse denken, deze...
Sciencefictionwerken bieden ons inzicht in een mogelijke toekomstige beschaving via de avonturen van één van haar bewoners. Some use for your broken clay pots daarentegen, levert ons de basiscode die het leven van een imaginaire maatschappij regeert.
De toekomst wordt benaderd vanuit de andere richting: het is aan ons om ons te verbeelden hoe de avonturen uit onze eigen levens er zouden uitzien onder totaal nieuwe voorwaarden. Some use for your broken clay pots werd ontwikkeld in samenwerking met een team experts van verschillende Belgische universiteiten. Het scenario van de voorstelling is de grondwettelijke tekst voor een democratische staat die nog niet bestaat....
Op de scene een verzameling objecten die elk een unieke rol gespeeld hebben in de geschiedenis. Met deze vertrekken Pieter De Buysser, de ruiter Zoltan en Abbas, zijn paard, op zoek naar een verloren toekomst.
Een vreugdevolle en wanhopige reis begint, met liefde en een handschoen, met Pavlov’s bel en de buik van Thomas van Aquino, met Jeltsins laatste leeggoed en het vleesmes van Walt Disney. Kunnen zij de tijd veranderen in een landschap met springwegen?
Het onwaarschijnlijke op een waarschijnlijke manier voorstellen: in zijn filosofisch verteltheater is De Buysser daar kampioen in. (...) Een zakkenroller met woorden. De Standaard, ***
De Buysser vertelt ons dat we geen slaaf zijn van collectieve ideeën, en al vertellend ontstaat op...
In Sitting With The Body 24/7 trekt een groepje mensen zich een week lang terug in een etalageruimte in het centrum van de stad. Zij praktiseren er alledaagse activiteiten: zitten, liggen, wandelen, staan, maken, zien, dansen en spreken.
Het vaste tijdschema en de concentratie op telkens één bezigheid vormen de mogelijkheidsvoorwaarden voor lichamelijke introspectie. Door fysieke gewaarwordingen en intenties op te sporen en te erkennen, trachten de uitvoerders stem te geven aan wat doorgaans verborgen ligt in een menselijk lichaam. Tegelijk verhoudt Sitting With The Body 24/7 zich tot een stedelijke omgeving en de mogelijke storingen die daarvan kunnen uitgaan. De voorbijganger wordt uitgenodigd om deel te nemen aan deze paradoxale retraite in de publieke ruimte door te...
Wat zegt de natuur ons? Myriam Van Imschoot bezocht een zoo, ging luisteren met een stemvork op de snelweg, ontdekte tijdens boswandelingen vogels die als kettingzagen klonken en ringtones imiteerden, zag krokodillen in Australië maar hoorde ze niet,…
Op basis van field recordings spelen vijf performers – afkomstig uit de noise underground, de popmuziek en andere scenes – de klanken na met enkel hun stem als medium. Ze brengen een soort a capella van de soundscapes van de wereld en het gemurmel daarin.
What Nature Says is een radiofone performance, een luister- en kijkspel, tegelijk herkenbaar en abstract, waar de noties rond het menselijke, natuur en machine op de helling komen te staan. Wie goed luistert, ontdekt dat er hier en daar ook wat hapert.
Luister op haar website...
Léopold, naar het platteland gestuurd om een frisse neus te halen, komt aan bij Mamie Ronce. De oude dame woont er alleen met haar hond, die kinderen haat. Elke ochtend kijkt Mamie Ronce naar haar favoriete soap “Een roos op de muur”. De rest van de tijd, werkt ze energiek in haar tuintje. Net aangekomen bij Mamie Ronce, moet de jongen haar helpen bij het plukken van de bramen van de gevulde braamstruiken. Hij hoort iemand grijzen en… prikt zich! De avond valt. Mamie Ronce maakt soep, brandnetelsoep!
MANGE TES RONCES is een voorstelling voor kinderen van vijf jaar of ouder. Het is een spektakel waarbij de manipulatie van silhouettes en het maken van geluiden live gebeurt. Er worden die projectoren op de grond geplaatst, die bespeeld worden door enkele boomstammen, marionetten en twee actrices. De muzikant neemt, omringd door al zijn instrumenten, plaats aan de kant van het podium....
Phenomena’, fenomenen, zijn door mensen verwekte acties, momenten met beperkte betekenis die naar de oppervlakte komen, uitbarstingen, leegte, reacties en versterkingen van een narratief dat op turbulente wijze vorm krijgt.
In Phenomena focust de Griekse choreografe Georgia Vardarou op de persoonlijke individuele beweging. Drie dansers maken een eigen taal en een eigen parcours. De choreografie lijkt spontaan te ontstaan. Conflict en harmonie bepalen de verhaallijn. Het enige kader is de theatrale ruimte en de nood om betekenis te geven aan de absurditeit van bewegingen.Phenomena, de eerste groepschoreografie van Vardarou’s hand, vloeit voort uit Hardcore Research on Dance (2012), een solo rond het ontstaan van haar persoonlijke bewegingen. “A main theme in...
Wat hebben theater en voetbal met elkaar gemeen? Theatermaakster Sanja Mitrovic zag in beide hetzelfde vuur, dezelfde passie en dezelfde expressie bij de mensen die erbij betrokken waren. Zij raakte niet alleen gefascineerd door de schone kunst van het spel bij beide, maar ontdekte vooral een hecht club- en familiegevoel bij zowel de ‘aanhangers’ van voetbal als theater. In haar nieuwe voorstelling Do you still loveme? zet Sanja Mitrovic daarom vier acteurs en vier Feyenoord supporters tegenover elkaar en laat hen de ander bevragen. Hoe ver gaat de liefde voor hun theatervak of voetbalclub, welke symbolen en regels horen hierbij, en wanneer slaat de liefde voor je club van eigen mensen om in haat van anderen of zelfs oorlogszucht?
Sanja Mitrovic merkte in haar gesprekken met voetbalfans en mede-theatermakers op dat de sensatie die de supporters in het stadion ervaren bij het zien van een voetbalwedstrijd, en de heftige gevoelens die daarbij loskomen, wel eens vergelijkbaar kon zijn met bijvoorbeeld de liefde tussen Romeo en Julia bij Shakespeare. In Do you still love me? deelt ze haar fascinatie voor deze sterke emotie met het publiek en trekt deze liefde door naar onze maatschappij in het geheel. Als het vernietigen van een voetbalvlag door de tegenpartij kan leiden...
Niets onderscheidt ons van de personen die naar ons luisteren. We zijn burgers die eensklaps beslist hebben om binnen de maand revolutionairen te worden. We omarmen de strijd en vonden de oplossing om het onvermogen te verslaan, financieel te slagen, de liefde te vinden en vooral depressive en schizofrenie te ontlopen. Kortom: straatstenen in plaats van Xanax!
Gedurende een maand hebben Quentin Manfroy & Manah Depauw hun geld bij de banken weggehaald, een politieke moord beraamd, zich beziggehouden met sabotage en andere daden van burgerlijke ongehoorzaamheid. Hun ervaringen delen ze in de radiodocumentaire Neem niet langer de lift, neem de macht! Die is samengesteld uit interviews, fragmenten uit hun logbook, revolutionaire reflecties, (vaak) tegenstellingen en (soms) gebrek aan moed....
Wat zegt de natuur ons? Myriam Van Imschoot bezocht een zoo, ging luisteren met een stemvork op de snelweg, ontdekte tijdens boswandelingen vogels die als kettingzagen klonken en ringtones imiteerden, zag krokodillen in Australië maar hoorde ze niet,…
Op basis van field recordings spelen vijf performers – afkomstig uit de noise underground, de popmuziek en andere scenes – de klanken na met enkel hun stem als medium. Ze brengen een soort a capella van de soundscapes van de wereld en het gemurmel daarin.
What Nature Says is een radiofone performance, een luister- en kijkspel, tegelijk herkenbaar en abstract, waar de noties rond het menselijke, natuur en machine op de helling komen te staan. Wie goed luistert, ontdekt dat er hier en daar ook wat hapert.
Luister op haar website...
Voor hun project THIS PLACE, nodigen Marcos Simões en Sara Manente een ‘artistieke koppel’ uit om gedurende twee weken een werkplek en een gemeenschappelijke praktijk te delen.
Het project bestaat uit 7 varianten, met 7 verschillende koppels. Door dit te doen, verplaatst This place zichzelf, het voorstel, de performativiteit en de context. Het project omvat zowel elke variatie, als alle variaties samen.
In het begin van de residentie, consulteren Manente & Simões, samen met het artistiek koppel een Tarot lezer om meer te weten te komen omtrent hun band onderling, en antwoorden te krijgen op vragen als – hoe zal de residentie verlopen, welke problemen zullen we tegenkomen, hoe zullen we bepaalde beslissingen nemen en hoe zal de performance eindigen?
Als beginpunt stellen Manente & Simões het koppel een bundel oefeningen voor, in de vorm van een handboek, die geïnspireerd zijn door ervaringen met ESP (extra zintuiglijke...
Hertz, het performance-concert door choreograaf Sidney Leoni is onderhevig aan obscuriteit, hoge geluidsniveaus, vibraties en mist.
De voorstelling werd gecreëerd samen met geluidsartiest Frédéric Alstadt, lichtontwerper Jan Fedinger, muzikanten Kjetil Brandsdal, Morten J. Olsen, Jonathan Saldanha en performers Martin Lervik en Stina Nyberg. Hertz destabiliseert de conventies van het “kijken” naar performances door de manier waarop we onze zintuigen gebruiken, uit te dagen. Het laatste zichtbare licht in het theater wordt aan onze ogen ontnomen, geluiden worden laag na laag op elkaar gelegd met een densiteit en intensiteit die onze (her)kenning,...
Wat hebben theater en voetbal met elkaar gemeen? Theatermaakster Sanja Mitrovic zag in beide hetzelfde vuur, dezelfde passie en dezelfde expressie bij de mensen die erbij betrokken waren. Zij raakte niet alleen gefascineerd door de schone kunst van het spel bij beide, maar ontdekte vooral een hecht club- en familiegevoel bij zowel de ‘aanhangers’ van voetbal als theater. In haar nieuwe voorstelling Do you still loveme? zet Sanja Mitrovic daarom vier acteurs en vier Feyenoord supporters tegenover elkaar en laat hen de ander bevragen. Hoe ver gaat de liefde voor hun theatervak of voetbalclub, welke symbolen en regels horen hierbij, en wanneer slaat de liefde voor je club van eigen mensen om in haat van anderen of zelfs oorlogszucht?
Sanja Mitrovic merkte in haar gesprekken met voetbalfans en mede-theatermakers op dat de sensatie die de supporters in het stadion ervaren bij het zien van een voetbalwedstrijd, en de heftige gevoelens die daarbij loskomen, wel eens vergelijkbaar kon zijn met bijvoorbeeld de liefde tussen Romeo en Julia bij Shakespeare. In Do you still love me? deelt ze haar fascinatie voor deze sterke emotie met het publiek en trekt deze liefde door naar onze maatschappij in het geheel. Als het vernietigen van een voetbalvlag door de tegenpartij kan leiden...
Wat hebben theater en voetbal met elkaar gemeen? Theatermaakster Sanja Mitrovic zag in beide hetzelfde vuur, dezelfde passie en dezelfde expressie bij de mensen die erbij betrokken waren. Zij raakte niet alleen gefascineerd door de schone kunst van het spel bij beide, maar ontdekte vooral een hecht club- en familiegevoel bij zowel de ‘aanhangers’ van voetbal als theater. In haar nieuwe voorstelling Do you still loveme? zet Sanja Mitrovic daarom vier acteurs en vier Feyenoord supporters tegenover elkaar en laat hen de ander bevragen. Hoe ver gaat de liefde voor hun theatervak of voetbalclub, welke symbolen en regels horen hierbij, en wanneer slaat de liefde voor je club van eigen mensen om in haat van anderen of zelfs oorlogszucht?
Sanja Mitrovic merkte in haar gesprekken met voetbalfans en mede-theatermakers op dat de sensatie die de supporters in het stadion ervaren bij het zien van een voetbalwedstrijd, en de heftige gevoelens die daarbij loskomen, wel eens vergelijkbaar kon zijn met bijvoorbeeld de liefde tussen Romeo en Julia bij Shakespeare. In Do you still love me? deelt ze haar fascinatie voor deze sterke emotie met het publiek en trekt deze liefde door naar onze maatschappij in het geheel. Als het vernietigen van een voetbalvlag door de tegenpartij kan leiden...
Op 10 maart begint Immerwahr. Onvermijdelijk. Immerwahr is een toneelstuk. Het gaat over Midas, Ellen en hun zoontje Levi. Dit jonge gezin gaat enkele drastische avonturen beleven. Immerwahr. Ik weet het, een veelbelovende titel, om niet te zeggen grofweg pretentieus. Immerwahr, “eeuwige waarheid”, en als je het slecht uitspreekt hoor je Immer war,” eeuwige oorlog”. Spijtig dat onze mensensoort een neiging heeft tot slechte uitspraak.
Maar misschien kan ik deze jammerlijke gedachten enigsins kalmeren door te zeggen dat Immerwahr gewoon de naam is van de vrouw op wie het toneelstuk is geïnspireerd. Clara Immerwahr. De vrouw van Fritz Haber. Vader van de chemische oorlogvoering, uitvinder van de meststof die Bayer tot de moloch gemaakt heeft die de gewassen voor één vijfde van de wereldbevolking bemest, en bedenker van het Yperiet uit WW1 dat later in WW2 verder verfijnd is tot Zyklon B. Clara Immerwah, zelf ook een briljante scheikundige, probeerde tevergeefs te weerstaan...
The Middle Ages (2015) is een performance voor vijf dansers over een tijd die inherent ‘in het midden’ is: ambigu, vaag, noch hier noch daar.
Door een exuberant gebruik van kostuums en een rigoureuze investering in beweging tracht de voorstelling een plaats en tijd in te nemen waarin historische referenties elkaar overlappen en over elkaar worden gevouwd. Het tijdreizen van de performers doorheen de geschiedenis van beweging wordt steeds meer gelaagd en geabstraheerd, terwijl de snelheid van de performance, of eerder de tijd in het algemeen, gewarped wordt. Acties en gebeurtenissen worden nu eens samengedrukt dan weer uitgerokken door de performers waardoor de tijd die die...
Bernard Van Eeghem, theatermaker, beeldend kunstenaar, schrijver. In Sanglier komt het meer dan ooit allemaal samen.
** nominatie ‘beste performance’ voor de “prix de la critique 2012” **
Van Eeghem vertelt anekdotes uit zijn jeugd in Brugge. Op een dag neemt zijn vader hem mee naar de Heilige Bloedprocessie. Het maakt een onuitwisbare indruk. In de voorstelling schildert Van Eeghem wat hij vertelt en vertelt hij wat hij schildert. Om zo bij zichzelf en zijn prilste begin uit te komen.
...
De geschiedenis is verstopt. Er zijn geen omwentelingen meer. Wat daar nog aan toe te voegen? Een voorstelling over vergeten en vergeven, over kennis en raadsels en het tekort aan verhalen.
Book Burning is een vertelling van een kat over een man die licht geeft terwijl zijn dochter de koffer induikt. Misschien is het een fabel. Waarschijnlijk is het politiek, zelfs utopisch theater. Niet omdat het doorweekt is van de bedoelingen en de programma’s, maar omdat het inzet op de magische middelen van de taal en de radicale verbeelding. Book Burning is niet wat het is, maar wat het kan worden: een voorstel voor het begin van een nieuwe wereld.
"Toegankelijk, geniaal, en in feite belangrijk in het hedendaagse denken, deze...
Wat zegt de natuur ons? Myriam Van Imschoot bezocht een zoo, ging luisteren met een stemvork op de snelweg, ontdekte tijdens boswandelingen vogels die als kettingzagen klonken en ringtones imiteerden, zag krokodillen in Australië maar hoorde ze niet,…
Op basis van field recordings spelen vijf performers – afkomstig uit de noise underground, de popmuziek en andere scenes – de klanken na met enkel hun stem als medium. Ze brengen een soort a capella van de soundscapes van de wereld en het gemurmel daarin.
What Nature Says is een radiofone performance, een luister- en kijkspel, tegelijk herkenbaar en abstract, waar de noties rond het menselijke, natuur en machine op de helling komen te staan. Wie goed luistert, ontdekt dat er hier en daar ook wat hapert.
Luister op haar website...
Op 10 maart begint Immerwahr. Onvermijdelijk. Immerwahr is een toneelstuk. Het gaat over Midas, Ellen en hun zoontje Levi. Dit jonge gezin gaat enkele drastische avonturen beleven. Immerwahr. Ik weet het, een veelbelovende titel, om niet te zeggen grofweg pretentieus. Immerwahr, “eeuwige waarheid”, en als je het slecht uitspreekt hoor je Immer war,” eeuwige oorlog”. Spijtig dat onze mensensoort een neiging heeft tot slechte uitspraak.
Maar misschien kan ik deze jammerlijke gedachten enigsins kalmeren door te zeggen dat Immerwahr gewoon de naam is van de vrouw op wie het toneelstuk is geïnspireerd. Clara Immerwahr. De vrouw van Fritz Haber. Vader van de chemische oorlogvoering, uitvinder van de meststof die Bayer tot de moloch gemaakt heeft die de gewassen voor één vijfde van de wereldbevolking bemest, en bedenker van het Yperiet uit WW1 dat later in WW2 verder verfijnd is tot Zyklon B. Clara Immerwah, zelf ook een briljante scheikundige, probeerde tevergeefs te weerstaan...
Meanwhile, is een voorstelling over lichamen, architectuur en rampen. De performers bewegen op een set die zowel een maquette als een installatie zou kunnen zijn. Ze moeten voortdurend omgaan met de dreigende vernieling van wat ze aan het opbouwen zijn. Door te spelen met de schaal, verandert de rol van het lichaam van pure kracht naar hulpeloosheid.
De ruwe materialiteit van de set, het fysieke geluid en de onontkoombare bewegingstaal maken van Meanwhile, een apocalyptische performance die het verloop van de tijd en de verhouding tussen de mens en zijn omgeving tastbaar maakt. Een trip doorheen de geschiedenis van een stad....
Wat hebben theater en voetbal met elkaar gemeen? Theatermaakster Sanja Mitrovic zag in beide hetzelfde vuur, dezelfde passie en dezelfde expressie bij de mensen die erbij betrokken waren. Zij raakte niet alleen gefascineerd door de schone kunst van het spel bij beide, maar ontdekte vooral een hecht club- en familiegevoel bij zowel de ‘aanhangers’ van voetbal als theater. In haar nieuwe voorstelling Do you still loveme? zet Sanja Mitrovic daarom vier acteurs en vier Feyenoord supporters tegenover elkaar en laat hen de ander bevragen. Hoe ver gaat de liefde voor hun theatervak of voetbalclub, welke symbolen en regels horen hierbij, en wanneer slaat de liefde voor je club van eigen mensen om in haat van anderen of zelfs oorlogszucht?
Sanja Mitrovic merkte in haar gesprekken met voetbalfans en mede-theatermakers op dat de sensatie die de supporters in het stadion ervaren bij het zien van een voetbalwedstrijd, en de heftige gevoelens die daarbij loskomen, wel eens vergelijkbaar kon zijn met bijvoorbeeld de liefde tussen Romeo en Julia bij Shakespeare. In Do you still love me? deelt ze haar fascinatie voor deze sterke emotie met het publiek en trekt deze liefde door naar onze maatschappij in het geheel. Als het vernietigen van een voetbalvlag door de tegenpartij kan leiden...
Bernard Van Eeghem. Wie is hij? Wat drijft hem? Waar en waarom leeft hij?
Kom kijken naar IF, zijn gloednieuwe voorstelling waarin via een mix van disciplines en aan een hels ritme een ketting van opeenvolgende acts aaneen wordt geregen, en het publiek langs lijnen van geleidelijkheid, langzamerhand te weten komt wat voor hem dit leven de moeite waard maakt.
Zang en dans, mime en politieke statements, poëzie en anekdotes, theater, kunstgeschiedenis, het komt ruim aan bod in deze voorbijvliedende performance met een naar de keel toesnoerende climax.
In 'Pouce', een herwerking in samenwerking met Katja Dreyer, stelt ze Bernard schematisch voor....
Sciencefictionwerken bieden ons inzicht in een mogelijke toekomstige beschaving via de avonturen van één van haar bewoners. Some use for your broken clay pots daarentegen, levert ons de basiscode die het leven van een imaginaire maatschappij regeert.
De toekomst wordt benaderd vanuit de andere richting: het is aan ons om ons te verbeelden hoe de avonturen uit onze eigen levens er zouden uitzien onder totaal nieuwe voorwaarden. Some use for your broken clay pots werd ontwikkeld in samenwerking met een team experts van verschillende Belgische universiteiten. Het scenario van de voorstelling is de grondwettelijke tekst voor een democratische staat die nog niet bestaat....
Op de scene een verzameling objecten die elk een unieke rol gespeeld hebben in de geschiedenis. Met deze vertrekken Pieter De Buysser, de ruiter Zoltan en Abbas, zijn paard, op zoek naar een verloren toekomst.
Een vreugdevolle en wanhopige reis begint, met liefde en een handschoen, met Pavlov’s bel en de buik van Thomas van Aquino, met Jeltsins laatste leeggoed en het vleesmes van Walt Disney. Kunnen zij de tijd veranderen in een landschap met springwegen?
Het onwaarschijnlijke op een waarschijnlijke manier voorstellen: in zijn filosofisch verteltheater is De Buysser daar kampioen in. (...) Een zakkenroller met woorden. De Standaard, ***
De Buysser vertelt ons dat we geen slaaf zijn van collectieve ideeën, en al vertellend ontstaat op...
The Middle Ages (2015) is een performance voor vijf dansers over een tijd die inherent ‘in het midden’ is: ambigu, vaag, noch hier noch daar.
Door een exuberant gebruik van kostuums en een rigoureuze investering in beweging tracht de voorstelling een plaats en tijd in te nemen waarin historische referenties elkaar overlappen en over elkaar worden gevouwd. Het tijdreizen van de performers doorheen de geschiedenis van beweging wordt steeds meer gelaagd en geabstraheerd, terwijl de snelheid van de performance, of eerder de tijd in het algemeen, gewarped wordt. Acties en gebeurtenissen worden nu eens samengedrukt dan weer uitgerokken door de performers waardoor de tijd die die...
Wat zegt de natuur ons? Myriam Van Imschoot bezocht een zoo, ging luisteren met een stemvork op de snelweg, ontdekte tijdens boswandelingen vogels die als kettingzagen klonken en ringtones imiteerden, zag krokodillen in Australië maar hoorde ze niet,…
Op basis van field recordings spelen vijf performers – afkomstig uit de noise underground, de popmuziek en andere scenes – de klanken na met enkel hun stem als medium. Ze brengen een soort a capella van de soundscapes van de wereld en het gemurmel daarin.
What Nature Says is een radiofone performance, een luister- en kijkspel, tegelijk herkenbaar en abstract, waar de noties rond het menselijke, natuur en machine op de helling komen te staan. Wie goed luistert, ontdekt dat er hier en daar ook wat hapert.
Luister op haar website...
Léopold, naar het platteland gestuurd om een frisse neus te halen, komt aan bij Mamie Ronce. De oude dame woont er alleen met haar hond, die kinderen haat. Elke ochtend kijkt Mamie Ronce naar haar favoriete soap “Een roos op de muur”. De rest van de tijd, werkt ze energiek in haar tuintje. Net aangekomen bij Mamie Ronce, moet de jongen haar helpen bij het plukken van de bramen van de gevulde braamstruiken. Hij hoort iemand grijzen en… prikt zich! De avond valt. Mamie Ronce maakt soep, brandnetelsoep!
MANGE TES RONCES is een voorstelling voor kinderen van vijf jaar of ouder. Het is een spektakel waarbij de manipulatie van silhouettes en het maken van geluiden live gebeurt. Er worden die projectoren op de grond geplaatst, die bespeeld worden door enkele boomstammen, marionetten en twee actrices. De muzikant neemt, omringd door al zijn instrumenten, plaats aan de kant van het podium....
Wat hebben theater en voetbal met elkaar gemeen? Theatermaakster Sanja Mitrovic zag in beide hetzelfde vuur, dezelfde passie en dezelfde expressie bij de mensen die erbij betrokken waren. Zij raakte niet alleen gefascineerd door de schone kunst van het spel bij beide, maar ontdekte vooral een hecht club- en familiegevoel bij zowel de ‘aanhangers’ van voetbal als theater. In haar nieuwe voorstelling Do you still loveme? zet Sanja Mitrovic daarom vier acteurs en vier Feyenoord supporters tegenover elkaar en laat hen de ander bevragen. Hoe ver gaat de liefde voor hun theatervak of voetbalclub, welke symbolen en regels horen hierbij, en wanneer slaat de liefde voor je club van eigen mensen om in haat van anderen of zelfs oorlogszucht?
Sanja Mitrovic merkte in haar gesprekken met voetbalfans en mede-theatermakers op dat de sensatie die de supporters in het stadion ervaren bij het zien van een voetbalwedstrijd, en de heftige gevoelens die daarbij loskomen, wel eens vergelijkbaar kon zijn met bijvoorbeeld de liefde tussen Romeo en Julia bij Shakespeare. In Do you still love me? deelt ze haar fascinatie voor deze sterke emotie met het publiek en trekt deze liefde door naar onze maatschappij in het geheel. Als het vernietigen van een voetbalvlag door de tegenpartij kan leiden...
Wat hebben theater en voetbal met elkaar gemeen? Theatermaakster Sanja Mitrovic zag in beide hetzelfde vuur, dezelfde passie en dezelfde expressie bij de mensen die erbij betrokken waren. Zij raakte niet alleen gefascineerd door de schone kunst van het spel bij beide, maar ontdekte vooral een hecht club- en familiegevoel bij zowel de ‘aanhangers’ van voetbal als theater. In haar nieuwe voorstelling Do you still loveme? zet Sanja Mitrovic daarom vier acteurs en vier Feyenoord supporters tegenover elkaar en laat hen de ander bevragen. Hoe ver gaat de liefde voor hun theatervak of voetbalclub, welke symbolen en regels horen hierbij, en wanneer slaat de liefde voor je club van eigen mensen om in haat van anderen of zelfs oorlogszucht?
Sanja Mitrovic merkte in haar gesprekken met voetbalfans en mede-theatermakers op dat de sensatie die de supporters in het stadion ervaren bij het zien van een voetbalwedstrijd, en de heftige gevoelens die daarbij loskomen, wel eens vergelijkbaar kon zijn met bijvoorbeeld de liefde tussen Romeo en Julia bij Shakespeare. In Do you still love me? deelt ze haar fascinatie voor deze sterke emotie met het publiek en trekt deze liefde door naar onze maatschappij in het geheel. Als het vernietigen van een voetbalvlag door de tegenpartij kan leiden...
Op de scene een verzameling objecten die elk een unieke rol gespeeld hebben in de geschiedenis. Met deze vertrekken Pieter De Buysser, de ruiter Zoltan en Abbas, zijn paard, op zoek naar een verloren toekomst.
Een vreugdevolle en wanhopige reis begint, met liefde en een handschoen, met Pavlov’s bel en de buik van Thomas van Aquino, met Jeltsins laatste leeggoed en het vleesmes van Walt Disney. Kunnen zij de tijd veranderen in een landschap met springwegen?
Het onwaarschijnlijke op een waarschijnlijke manier voorstellen: in zijn filosofisch verteltheater is De Buysser daar kampioen in. (...) Een zakkenroller met woorden. De Standaard, ***
De Buysser vertelt ons dat we geen slaaf zijn van collectieve ideeën, en al vertellend ontstaat op...
Sciencefictionwerken bieden ons inzicht in een mogelijke toekomstige beschaving via de avonturen van één van haar bewoners. Some use for your broken clay pots daarentegen, levert ons de basiscode die het leven van een imaginaire maatschappij regeert.
De toekomst wordt benaderd vanuit de andere richting: het is aan ons om ons te verbeelden hoe de avonturen uit onze eigen levens er zouden uitzien onder totaal nieuwe voorwaarden. Some use for your broken clay pots werd ontwikkeld in samenwerking met een team experts van verschillende Belgische universiteiten. Het scenario van de voorstelling is de grondwettelijke tekst voor een democratische staat die nog niet bestaat....
Op de scene een verzameling objecten die elk een unieke rol gespeeld hebben in de geschiedenis. Met deze vertrekken Pieter De Buysser, de ruiter Zoltan en Abbas, zijn paard, op zoek naar een verloren toekomst.
Een vreugdevolle en wanhopige reis begint, met liefde en een handschoen, met Pavlov’s bel en de buik van Thomas van Aquino, met Jeltsins laatste leeggoed en het vleesmes van Walt Disney. Kunnen zij de tijd veranderen in een landschap met springwegen?
Het onwaarschijnlijke op een waarschijnlijke manier voorstellen: in zijn filosofisch verteltheater is De Buysser daar kampioen in. (...) Een zakkenroller met woorden. De Standaard, ***
De Buysser vertelt ons dat we geen slaaf zijn van collectieve ideeën, en al vertellend ontstaat op...
Meanwhile, is een voorstelling over lichamen, architectuur en rampen. De performers bewegen op een set die zowel een maquette als een installatie zou kunnen zijn. Ze moeten voortdurend omgaan met de dreigende vernieling van wat ze aan het opbouwen zijn. Door te spelen met de schaal, verandert de rol van het lichaam van pure kracht naar hulpeloosheid.
De ruwe materialiteit van de set, het fysieke geluid en de onontkoombare bewegingstaal maken van Meanwhile, een apocalyptische performance die het verloop van de tijd en de verhouding tussen de mens en zijn omgeving tastbaar maakt. Een trip doorheen de geschiedenis van een stad....
De erbarmelijke staat van de wereld waarin we leven en het gebrek aan ecologische moed in zijn thuisland zette de Amerikaan Andros Zins-Browne aan tot de creatie van The Host. Met in de hoofdrol de cowboy; hét Amerikaanse symbool bij uitstek van het individu dat zijn omgeving beheerst, gebruikt en controleert. Maar hoe lang kan deze vrijbuiter nog standhouden in een omgeving die steeds meer van hem vervreemdt?Een overdosis testosteron op boots voorzien van een vleugje slapstick maken van The Host een prettige tragedie over hoe we flink ons...
Sciencefictionwerken bieden ons inzicht in een mogelijke toekomstige beschaving via de avonturen van één van haar bewoners. Some use for your broken clay pots daarentegen, levert ons de basiscode die het leven van een imaginaire maatschappij regeert.
De toekomst wordt benaderd vanuit de andere richting: het is aan ons om ons te verbeelden hoe de avonturen uit onze eigen levens er zouden uitzien onder totaal nieuwe voorwaarden. Some use for your broken clay pots werd ontwikkeld in samenwerking met een team experts van verschillende Belgische universiteiten. Het scenario van de voorstelling is de grondwettelijke tekst voor een democratische staat die nog niet bestaat....
Bernard Van Eeghem. Wie is hij? Wat drijft hem? Waar en waarom leeft hij?
Kom kijken naar IF, zijn gloednieuwe voorstelling waarin via een mix van disciplines en aan een hels ritme een ketting van opeenvolgende acts aaneen wordt geregen, en het publiek langs lijnen van geleidelijkheid, langzamerhand te weten komt wat voor hem dit leven de moeite waard maakt.
Zang en dans, mime en politieke statements, poëzie en anekdotes, theater, kunstgeschiedenis, het komt ruim aan bod in deze voorbijvliedende performance met een naar de keel toesnoerende climax.
In 'Pouce', een herwerking in samenwerking met Katja Dreyer, stelt ze Bernard schematisch voor....
Actrice/beeldend kunstenares Dolores Bouckaert en danseres/choregrafe Charlotte Vanden Eynde delen een sterke fascinatie voor het lichaam. In Deceptive Bodies focussen zij zich op de representatie van het theatrale lichaam en de (mis)perceptie ervan.
De vraag naar waarachtigheid en manipulatie trekken Vanden Eynde en Bouckaert door naar de context van het theater. Wat gebeurt er met ons als we op een scène staan? Welke transformatie vindt daar plaats? Hoe bedrieglijk is het theatrale lichaam dat we tonen? Hoe 'echt' kan het zijn, steeds weer balancerend tussen weerloosheid en macht, zowel overgeleverd als schuldig aan allerhande vormen van manipulatie en interpretatie?
In Deceptive Bodies nemen Bouckaert en Vanden Eynde hun eigen en elkaars lichaam onder de loep en leggen in fysieke...
Bernard Van Eeghem. Wie is hij? Wat drijft hem? Waar en waarom leeft hij?
Kom kijken naar IF, zijn gloednieuwe voorstelling waarin via een mix van disciplines en aan een hels ritme een ketting van opeenvolgende acts aaneen wordt geregen, en het publiek langs lijnen van geleidelijkheid, langzamerhand te weten komt wat voor hem dit leven de moeite waard maakt.
Zang en dans, mime en politieke statements, poëzie en anekdotes, theater, kunstgeschiedenis, het komt ruim aan bod in deze voorbijvliedende performance met een naar de keel toesnoerende climax.
In 'Pouce', een herwerking in samenwerking met Katja Dreyer, stelt ze Bernard schematisch voor....
Wat hebben theater en voetbal met elkaar gemeen? Theatermaakster Sanja Mitrovic zag in beide hetzelfde vuur, dezelfde passie en dezelfde expressie bij de mensen die erbij betrokken waren. Zij raakte niet alleen gefascineerd door de schone kunst van het spel bij beide, maar ontdekte vooral een hecht club- en familiegevoel bij zowel de ‘aanhangers’ van voetbal als theater. In haar nieuwe voorstelling Do you still loveme? zet Sanja Mitrovic daarom vier acteurs en vier Feyenoord supporters tegenover elkaar en laat hen de ander bevragen. Hoe ver gaat de liefde voor hun theatervak of voetbalclub, welke symbolen en regels horen hierbij, en wanneer slaat de liefde voor je club van eigen mensen om in haat van anderen of zelfs oorlogszucht?
Sanja Mitrovic merkte in haar gesprekken met voetbalfans en mede-theatermakers op dat de sensatie die de supporters in het stadion ervaren bij het zien van een voetbalwedstrijd, en de heftige gevoelens die daarbij loskomen, wel eens vergelijkbaar kon zijn met bijvoorbeeld de liefde tussen Romeo en Julia bij Shakespeare. In Do you still love me? deelt ze haar fascinatie voor deze sterke emotie met het publiek en trekt deze liefde door naar onze maatschappij in het geheel. Als het vernietigen van een voetbalvlag door de tegenpartij kan leiden...
Op 10 maart begint Immerwahr. Onvermijdelijk. Immerwahr is een toneelstuk. Het gaat over Midas, Ellen en hun zoontje Levi. Dit jonge gezin gaat enkele drastische avonturen beleven. Immerwahr. Ik weet het, een veelbelovende titel, om niet te zeggen grofweg pretentieus. Immerwahr, “eeuwige waarheid”, en als je het slecht uitspreekt hoor je Immer war,” eeuwige oorlog”. Spijtig dat onze mensensoort een neiging heeft tot slechte uitspraak.
Maar misschien kan ik deze jammerlijke gedachten enigsins kalmeren door te zeggen dat Immerwahr gewoon de naam is van de vrouw op wie het toneelstuk is geïnspireerd. Clara Immerwahr. De vrouw van Fritz Haber. Vader van de chemische oorlogvoering, uitvinder van de meststof die Bayer tot de moloch gemaakt heeft die de gewassen voor één vijfde van de wereldbevolking bemest, en bedenker van het Yperiet uit WW1 dat later in WW2 verder verfijnd is tot Zyklon B. Clara Immerwah, zelf ook een briljante scheikundige, probeerde tevergeefs te weerstaan...
De erbarmelijke staat van de wereld waarin we leven en het gebrek aan ecologische moed in zijn thuisland zette de Amerikaan Andros Zins-Browne aan tot de creatie van The Host. Met in de hoofdrol de cowboy; hét Amerikaanse symbool bij uitstek van het individu dat zijn omgeving beheerst, gebruikt en controleert. Maar hoe lang kan deze vrijbuiter nog standhouden in een omgeving die steeds meer van hem vervreemdt?Een overdosis testosteron op boots voorzien van een vleugje slapstick maken van The Host een prettige tragedie over hoe we flink ons...
Op de scene een verzameling objecten die elk een unieke rol gespeeld hebben in de geschiedenis. Met deze vertrekken Pieter De Buysser, de ruiter Zoltan en Abbas, zijn paard, op zoek naar een verloren toekomst.
Een vreugdevolle en wanhopige reis begint, met liefde en een handschoen, met Pavlov’s bel en de buik van Thomas van Aquino, met Jeltsins laatste leeggoed en het vleesmes van Walt Disney. Kunnen zij de tijd veranderen in een landschap met springwegen?
Het onwaarschijnlijke op een waarschijnlijke manier voorstellen: in zijn filosofisch verteltheater is De Buysser daar kampioen in. (...) Een zakkenroller met woorden. De Standaard, ***
De Buysser vertelt ons dat we geen slaaf zijn van collectieve ideeën, en al vertellend ontstaat op...
Wat hebben theater en voetbal met elkaar gemeen? Theatermaakster Sanja Mitrovic zag in beide hetzelfde vuur, dezelfde passie en dezelfde expressie bij de mensen die erbij betrokken waren. Zij raakte niet alleen gefascineerd door de schone kunst van het spel bij beide, maar ontdekte vooral een hecht club- en familiegevoel bij zowel de ‘aanhangers’ van voetbal als theater. In haar nieuwe voorstelling Do you still loveme? zet Sanja Mitrovic daarom vier acteurs en vier Feyenoord supporters tegenover elkaar en laat hen de ander bevragen. Hoe ver gaat de liefde voor hun theatervak of voetbalclub, welke symbolen en regels horen hierbij, en wanneer slaat de liefde voor je club van eigen mensen om in haat van anderen of zelfs oorlogszucht?
Sanja Mitrovic merkte in haar gesprekken met voetbalfans en mede-theatermakers op dat de sensatie die de supporters in het stadion ervaren bij het zien van een voetbalwedstrijd, en de heftige gevoelens die daarbij loskomen, wel eens vergelijkbaar kon zijn met bijvoorbeeld de liefde tussen Romeo en Julia bij Shakespeare. In Do you still love me? deelt ze haar fascinatie voor deze sterke emotie met het publiek en trekt deze liefde door naar onze maatschappij in het geheel. Als het vernietigen van een voetbalvlag door de tegenpartij kan leiden...
Op de scene een verzameling objecten die elk een unieke rol gespeeld hebben in de geschiedenis. Met deze vertrekken Pieter De Buysser, de ruiter Zoltan en Abbas, zijn paard, op zoek naar een verloren toekomst.
Een vreugdevolle en wanhopige reis begint, met liefde en een handschoen, met Pavlov’s bel en de buik van Thomas van Aquino, met Jeltsins laatste leeggoed en het vleesmes van Walt Disney. Kunnen zij de tijd veranderen in een landschap met springwegen?
Het onwaarschijnlijke op een waarschijnlijke manier voorstellen: in zijn filosofisch verteltheater is De Buysser daar kampioen in. (...) Een zakkenroller met woorden. De Standaard, ***
De Buysser vertelt ons dat we geen slaaf zijn van collectieve ideeën, en al vertellend ontstaat op...
The Middle Ages (2015) is een performance voor vijf dansers over een tijd die inherent ‘in het midden’ is: ambigu, vaag, noch hier noch daar.
Door een exuberant gebruik van kostuums en een rigoureuze investering in beweging tracht de voorstelling een plaats en tijd in te nemen waarin historische referenties elkaar overlappen en over elkaar worden gevouwd. Het tijdreizen van de performers doorheen de geschiedenis van beweging wordt steeds meer gelaagd en geabstraheerd, terwijl de snelheid van de performance, of eerder de tijd in het algemeen, gewarped wordt. Acties en gebeurtenissen worden nu eens samengedrukt dan weer uitgerokken door de performers waardoor de tijd die die...
Wat hebben theater en voetbal met elkaar gemeen? Theatermaakster Sanja Mitrovic zag in beide hetzelfde vuur, dezelfde passie en dezelfde expressie bij de mensen die erbij betrokken waren. Zij raakte niet alleen gefascineerd door de schone kunst van het spel bij beide, maar ontdekte vooral een hecht club- en familiegevoel bij zowel de ‘aanhangers’ van voetbal als theater. In haar nieuwe voorstelling Do you still loveme? zet Sanja Mitrovic daarom vier acteurs en vier Feyenoord supporters tegenover elkaar en laat hen de ander bevragen. Hoe ver gaat de liefde voor hun theatervak of voetbalclub, welke symbolen en regels horen hierbij, en wanneer slaat de liefde voor je club van eigen mensen om in haat van anderen of zelfs oorlogszucht?
Sanja Mitrovic merkte in haar gesprekken met voetbalfans en mede-theatermakers op dat de sensatie die de supporters in het stadion ervaren bij het zien van een voetbalwedstrijd, en de heftige gevoelens die daarbij loskomen, wel eens vergelijkbaar kon zijn met bijvoorbeeld de liefde tussen Romeo en Julia bij Shakespeare. In Do you still love me? deelt ze haar fascinatie voor deze sterke emotie met het publiek en trekt deze liefde door naar onze maatschappij in het geheel. Als het vernietigen van een voetbalvlag door de tegenpartij kan leiden...
Sciencefictionwerken bieden ons inzicht in een mogelijke toekomstige beschaving via de avonturen van één van haar bewoners. Some use for your broken clay pots daarentegen, levert ons de basiscode die het leven van een imaginaire maatschappij regeert.
De toekomst wordt benaderd vanuit de andere richting: het is aan ons om ons te verbeelden hoe de avonturen uit onze eigen levens er zouden uitzien onder totaal nieuwe voorwaarden. Some use for your broken clay pots werd ontwikkeld in samenwerking met een team experts van verschillende Belgische universiteiten. Het scenario van de voorstelling is de grondwettelijke tekst voor een democratische staat die nog niet bestaat....
De geschiedenis is verstopt. Er zijn geen omwentelingen meer. Wat daar nog aan toe te voegen? Een voorstelling over vergeten en vergeven, over kennis en raadsels en het tekort aan verhalen.
Book Burning is een vertelling van een kat over een man die licht geeft terwijl zijn dochter de koffer induikt. Misschien is het een fabel. Waarschijnlijk is het politiek, zelfs utopisch theater. Niet omdat het doorweekt is van de bedoelingen en de programma’s, maar omdat het inzet op de magische middelen van de taal en de radicale verbeelding. Book Burning is niet wat het is, maar wat het kan worden: een voorstel voor het begin van een nieuwe wereld.
"Toegankelijk, geniaal, en in feite belangrijk in het hedendaagse denken, deze...
Op de scene een verzameling objecten die elk een unieke rol gespeeld hebben in de geschiedenis. Met deze vertrekken Pieter De Buysser, de ruiter Zoltan en Abbas, zijn paard, op zoek naar een verloren toekomst.
Een vreugdevolle en wanhopige reis begint, met liefde en een handschoen, met Pavlov’s bel en de buik van Thomas van Aquino, met Jeltsins laatste leeggoed en het vleesmes van Walt Disney. Kunnen zij de tijd veranderen in een landschap met springwegen?
Het onwaarschijnlijke op een waarschijnlijke manier voorstellen: in zijn filosofisch verteltheater is De Buysser daar kampioen in. (...) Een zakkenroller met woorden. De Standaard, ***
De Buysser vertelt ons dat we geen slaaf zijn van collectieve ideeën, en al vertellend ontstaat op...
Op de scene een verzameling objecten die elk een unieke rol gespeeld hebben in de geschiedenis. Met deze vertrekken Pieter De Buysser, de ruiter Zoltan en Abbas, zijn paard, op zoek naar een verloren toekomst.
Een vreugdevolle en wanhopige reis begint, met liefde en een handschoen, met Pavlov’s bel en de buik van Thomas van Aquino, met Jeltsins laatste leeggoed en het vleesmes van Walt Disney. Kunnen zij de tijd veranderen in een landschap met springwegen?
Het onwaarschijnlijke op een waarschijnlijke manier voorstellen: in zijn filosofisch verteltheater is De Buysser daar kampioen in. (...) Een zakkenroller met woorden. De Standaard, ***
De Buysser vertelt ons dat we geen slaaf zijn van collectieve ideeën, en al vertellend ontstaat op...
Op de scene een verzameling objecten die elk een unieke rol gespeeld hebben in de geschiedenis. Met deze vertrekken Pieter De Buysser, de ruiter Zoltan en Abbas, zijn paard, op zoek naar een verloren toekomst.
Een vreugdevolle en wanhopige reis begint, met liefde en een handschoen, met Pavlov’s bel en de buik van Thomas van Aquino, met Jeltsins laatste leeggoed en het vleesmes van Walt Disney. Kunnen zij de tijd veranderen in een landschap met springwegen?
Het onwaarschijnlijke op een waarschijnlijke manier voorstellen: in zijn filosofisch verteltheater is De Buysser daar kampioen in. (...) Een zakkenroller met woorden. De Standaard, ***
De Buysser vertelt ons dat we geen slaaf zijn van collectieve ideeën, en al vertellend ontstaat op...
Wat hebben theater en voetbal met elkaar gemeen? Theatermaakster Sanja Mitrovic zag in beide hetzelfde vuur, dezelfde passie en dezelfde expressie bij de mensen die erbij betrokken waren. Zij raakte niet alleen gefascineerd door de schone kunst van het spel bij beide, maar ontdekte vooral een hecht club- en familiegevoel bij zowel de ‘aanhangers’ van voetbal als theater. In haar nieuwe voorstelling Do you still loveme? zet Sanja Mitrovic daarom vier acteurs en vier Feyenoord supporters tegenover elkaar en laat hen de ander bevragen. Hoe ver gaat de liefde voor hun theatervak of voetbalclub, welke symbolen en regels horen hierbij, en wanneer slaat de liefde voor je club van eigen mensen om in haat van anderen of zelfs oorlogszucht?
Sanja Mitrovic merkte in haar gesprekken met voetbalfans en mede-theatermakers op dat de sensatie die de supporters in het stadion ervaren bij het zien van een voetbalwedstrijd, en de heftige gevoelens die daarbij loskomen, wel eens vergelijkbaar kon zijn met bijvoorbeeld de liefde tussen Romeo en Julia bij Shakespeare. In Do you still love me? deelt ze haar fascinatie voor deze sterke emotie met het publiek en trekt deze liefde door naar onze maatschappij in het geheel. Als het vernietigen van een voetbalvlag door de tegenpartij kan leiden...
Er zijn zenders en ontvangers en er is ook een publiek.
Er is “geloof” en er is “doen geloven” en er is ook “magie”.
Wij maken de magie door regels te creëren die ervoor zorgen dat het gebeurt.
Wij geven kracht aan een voorwerp, een persoon en een situatie via speculatie en voorspelling.
Zoals bij “Experimental Magic”, maar dan zonder tovenaars.
Sara en Marcos bedachten de voorstelling als een experiment over telepathie: heb je ooit paranormale ervaringen gehad? Ken je iemand met telepathische vaardigheden? Heb je ooit een geest gehoord? Heb je ooit een visioen gehad? Weet je wat buitenlichamelijke ervaringen zijn?
Tele Visions vertrekt vanuit de volgende hypothese: wat als we allemaal telepathische krachten hebben om berichten te zenden en ontvangen? Bij Tele Visions zitten er twee groepen tegenover elkaar (toeschouwers die het experiment bekijken en toeschouwers die de berichten...
Sciencefictionwerken bieden ons inzicht in een mogelijke toekomstige beschaving via de avonturen van één van haar bewoners. Some use for your broken clay pots daarentegen, levert ons de basiscode die het leven van een imaginaire maatschappij regeert.
De toekomst wordt benaderd vanuit de andere richting: het is aan ons om ons te verbeelden hoe de avonturen uit onze eigen levens er zouden uitzien onder totaal nieuwe voorwaarden. Some use for your broken clay pots werd ontwikkeld in samenwerking met een team experts van verschillende Belgische universiteiten. Het scenario van de voorstelling is de grondwettelijke tekst voor een democratische staat die nog niet bestaat....
Bernard Van Eeghem. Wie is hij? Wat drijft hem? Waar en waarom leeft hij?
Kom kijken naar IF, zijn gloednieuwe voorstelling waarin via een mix van disciplines en aan een hels ritme een ketting van opeenvolgende acts aaneen wordt geregen, en het publiek langs lijnen van geleidelijkheid, langzamerhand te weten komt wat voor hem dit leven de moeite waard maakt.
Zang en dans, mime en politieke statements, poëzie en anekdotes, theater, kunstgeschiedenis, het komt ruim aan bod in deze voorbijvliedende performance met een naar de keel toesnoerende climax.
In 'Pouce', een herwerking in samenwerking met Katja Dreyer, stelt ze Bernard schematisch voor....
Phenomena’, fenomenen, zijn door mensen verwekte acties, momenten met beperkte betekenis die naar de oppervlakte komen, uitbarstingen, leegte, reacties en versterkingen van een narratief dat op turbulente wijze vorm krijgt.
In Phenomena focust de Griekse choreografe Georgia Vardarou op de persoonlijke individuele beweging. Drie dansers maken een eigen taal en een eigen parcours. De choreografie lijkt spontaan te ontstaan. Conflict en harmonie bepalen de verhaallijn. Het enige kader is de theatrale ruimte en de nood om betekenis te geven aan de absurditeit van bewegingen.Phenomena, de eerste groepschoreografie van Vardarou’s hand, vloeit voort uit Hardcore Research on Dance (2012), een solo rond het ontstaan van haar persoonlijke bewegingen. “A main theme in...
Er zijn zenders en ontvangers en er is ook een publiek.
Er is “geloof” en er is “doen geloven” en er is ook “magie”.
Wij maken de magie door regels te creëren die ervoor zorgen dat het gebeurt.
Wij geven kracht aan een voorwerp, een persoon en een situatie via speculatie en voorspelling.
Zoals bij “Experimental Magic”, maar dan zonder tovenaars.
Sara en Marcos bedachten de voorstelling als een experiment over telepathie: heb je ooit paranormale ervaringen gehad? Ken je iemand met telepathische vaardigheden? Heb je ooit een geest gehoord? Heb je ooit een visioen gehad? Weet je wat buitenlichamelijke ervaringen zijn?
Tele Visions vertrekt vanuit de volgende hypothese: wat als we allemaal telepathische krachten hebben om berichten te zenden en ontvangen? Bij Tele Visions zitten er twee groepen tegenover elkaar (toeschouwers die het experiment bekijken en toeschouwers die de berichten...
Sciencefictionwerken bieden ons inzicht in een mogelijke toekomstige beschaving via de avonturen van één van haar bewoners. Some use for your broken clay pots daarentegen, levert ons de basiscode die het leven van een imaginaire maatschappij regeert.
De toekomst wordt benaderd vanuit de andere richting: het is aan ons om ons te verbeelden hoe de avonturen uit onze eigen levens er zouden uitzien onder totaal nieuwe voorwaarden. Some use for your broken clay pots werd ontwikkeld in samenwerking met een team experts van verschillende Belgische universiteiten. Het scenario van de voorstelling is de grondwettelijke tekst voor een democratische staat die nog niet bestaat....
Er zijn zenders en ontvangers en er is ook een publiek.
Er is “geloof” en er is “doen geloven” en er is ook “magie”.
Wij maken de magie door regels te creëren die ervoor zorgen dat het gebeurt.
Wij geven kracht aan een voorwerp, een persoon en een situatie via speculatie en voorspelling.
Zoals bij “Experimental Magic”, maar dan zonder tovenaars.
Sara en Marcos bedachten de voorstelling als een experiment over telepathie: heb je ooit paranormale ervaringen gehad? Ken je iemand met telepathische vaardigheden? Heb je ooit een geest gehoord? Heb je ooit een visioen gehad? Weet je wat buitenlichamelijke ervaringen zijn?
Tele Visions vertrekt vanuit de volgende hypothese: wat als we allemaal telepathische krachten hebben om berichten te zenden en ontvangen? Bij Tele Visions zitten er twee groepen tegenover elkaar (toeschouwers die het experiment bekijken en toeschouwers die de berichten...
AliciaCarmen is een poging om de logica van identiteit, onderliggend aan de dynamiek van consumentisme, stuk te hameren.
Gewapend met hamers, leggen de performers opnieuw en opnieuw nadruk op voor de actie van het hameren zelf. Maar op welke manier en met welk doel? De handeling van het slaan met de hamer kondigt een aantal luide vragen aan. Wat doet dit voorwerp dat we zo goed denken te kennen, wanneer het niet gebruikt wordt voor dat waarvoor we denken dat het dient? Kan een gewelddadige daad onze denkwijze op een heel subtiele manier veranderen?...
Er zijn zenders en ontvangers en er is ook een publiek.
Er is “geloof” en er is “doen geloven” en er is ook “magie”.
Wij maken de magie door regels te creëren die ervoor zorgen dat het gebeurt.
Wij geven kracht aan een voorwerp, een persoon en een situatie via speculatie en voorspelling.
Zoals bij “Experimental Magic”, maar dan zonder tovenaars.
Sara en Marcos bedachten de voorstelling als een experiment over telepathie: heb je ooit paranormale ervaringen gehad? Ken je iemand met telepathische vaardigheden? Heb je ooit een geest gehoord? Heb je ooit een visioen gehad? Weet je wat buitenlichamelijke ervaringen zijn?
Tele Visions vertrekt vanuit de volgende hypothese: wat als we allemaal telepathische krachten hebben om berichten te zenden en ontvangen? Bij Tele Visions zitten er twee groepen tegenover elkaar (toeschouwers die het experiment bekijken en toeschouwers die de berichten...
Op de scene een verzameling objecten die elk een unieke rol gespeeld hebben in de geschiedenis. Met deze vertrekken Pieter De Buysser, de ruiter Zoltan en Abbas, zijn paard, op zoek naar een verloren toekomst.
Een vreugdevolle en wanhopige reis begint, met liefde en een handschoen, met Pavlov’s bel en de buik van Thomas van Aquino, met Jeltsins laatste leeggoed en het vleesmes van Walt Disney. Kunnen zij de tijd veranderen in een landschap met springwegen?
Het onwaarschijnlijke op een waarschijnlijke manier voorstellen: in zijn filosofisch verteltheater is De Buysser daar kampioen in. (...) Een zakkenroller met woorden. De Standaard, ***
De Buysser vertelt ons dat we geen slaaf zijn van collectieve ideeën, en al vertellend ontstaat op...
Sciencefictionwerken bieden ons inzicht in een mogelijke toekomstige beschaving via de avonturen van één van haar bewoners. Some use for your broken clay pots daarentegen, levert ons de basiscode die het leven van een imaginaire maatschappij regeert.
De toekomst wordt benaderd vanuit de andere richting: het is aan ons om ons te verbeelden hoe de avonturen uit onze eigen levens er zouden uitzien onder totaal nieuwe voorwaarden. Some use for your broken clay pots werd ontwikkeld in samenwerking met een team experts van verschillende Belgische universiteiten. Het scenario van de voorstelling is de grondwettelijke tekst voor een democratische staat die nog niet bestaat....
Dit is een dans van aanraking. Deze choreografie communiceert voorbij het zichtbare. In een continue interactie tussen performers en publiek verankert zich een stilzwijgende verstandhouding. Ga samen met de performers op deze ontdekkingsreis!
In 2015 maakte Vera Tussing de voorstelling The Palm of Your Hand, waarin sociale handelingen en klassieke choreografische patronen heel dicht op de huid zaten van de toeschouwers – zeg maar deelnemers. Vera herwerkte de voorstelling, specifiek om ze toegankelijk te maken voor mensen die blind of slechtziend zijn....
Sciencefictionwerken bieden ons inzicht in een mogelijke toekomstige beschaving via de avonturen van één van haar bewoners. Some use for your broken clay pots daarentegen, levert ons de basiscode die het leven van een imaginaire maatschappij regeert.
De toekomst wordt benaderd vanuit de andere richting: het is aan ons om ons te verbeelden hoe de avonturen uit onze eigen levens er zouden uitzien onder totaal nieuwe voorwaarden. Some use for your broken clay pots werd ontwikkeld in samenwerking met een team experts van verschillende Belgische universiteiten. Het scenario van de voorstelling is de grondwettelijke tekst voor een democratische staat die nog niet bestaat....
Hoe perverteer je een “perverse” act? Dezelfde strategieën zijn toegepast op elk aspect van Monique: alle medewerkers zochten mee naar onrespectvolle methodes om te werken met de elementen waar ze van houden. Monique is geïnspireerd op de praktijk van bondage, omgezet tot choreografische instructies.
Verschillende lichaamstechnieken zijn op eenzelfde manier ondermijnd en omvergeworpen, vrolijk gemixt met de eindeloze stroom van de gekende beelden van een bewegend lichaam: gymnastiek, hedendaagse dans, moderne dans, sex spelletjes, een set van bewegingstherapieën…Elke beweging, elk voorwerp aanwezig op scène, of daad toegepast op het lichaam, is zorgvuldig uitgevoerd. Monique is een dansduet: het begint als een set van stille rituelen en evolueert naar een hommage aan de theaterdans van de laatste eeuw. De creaties van An...
Actrice/beeldend kunstenares Dolores Bouckaert en danseres/choregrafe Charlotte Vanden Eynde delen een sterke fascinatie voor het lichaam. In Deceptive Bodies focussen zij zich op de representatie van het theatrale lichaam en de (mis)perceptie ervan.
De vraag naar waarachtigheid en manipulatie trekken Vanden Eynde en Bouckaert door naar de context van het theater. Wat gebeurt er met ons als we op een scène staan? Welke transformatie vindt daar plaats? Hoe bedrieglijk is het theatrale lichaam dat we tonen? Hoe 'echt' kan het zijn, steeds weer balancerend tussen weerloosheid en macht, zowel overgeleverd als schuldig aan allerhande vormen van manipulatie en interpretatie?
In Deceptive Bodies nemen Bouckaert en Vanden Eynde hun eigen en elkaars lichaam onder de loep en leggen in fysieke...
Hoe perverteer je een “perverse” act? Dezelfde strategieën zijn toegepast op elk aspect van Monique: alle medewerkers zochten mee naar onrespectvolle methodes om te werken met de elementen waar ze van houden. Monique is geïnspireerd op de praktijk van bondage, omgezet tot choreografische instructies.
Verschillende lichaamstechnieken zijn op eenzelfde manier ondermijnd en omvergeworpen, vrolijk gemixt met de eindeloze stroom van de gekende beelden van een bewegend lichaam: gymnastiek, hedendaagse dans, moderne dans, sex spelletjes, een set van bewegingstherapieën…Elke beweging, elk voorwerp aanwezig op scène, of daad toegepast op het lichaam, is zorgvuldig uitgevoerd. Monique is een dansduet: het begint als een set van stille rituelen en evolueert naar een hommage aan de theaterdans van de laatste eeuw. De creaties van An...
Meanwhile, is een voorstelling over lichamen, architectuur en rampen. De performers bewegen op een set die zowel een maquette als een installatie zou kunnen zijn. Ze moeten voortdurend omgaan met de dreigende vernieling van wat ze aan het opbouwen zijn. Door te spelen met de schaal, verandert de rol van het lichaam van pure kracht naar hulpeloosheid.
De ruwe materialiteit van de set, het fysieke geluid en de onontkoombare bewegingstaal maken van Meanwhile, een apocalyptische performance die het verloop van de tijd en de verhouding tussen de mens en zijn omgeving tastbaar maakt. Een trip doorheen de geschiedenis van een stad....
Tempus Fugit, speciaal gemaakt voor De Grote Verleieding en de stad Kortrijk, vindt inspiratie in de grote Leiewerken en het daar aan gekoppelde stadsontwikkelingsproject. Hoe veranderde dit ambitieuze plan het beeld van de stad? Waar plaatsen de bewoners zich in dit nieuwe beeld? En hoe sterk beïnvloedt een nieuwe omgeving ook de collectieve identiteit? Welke ervaringen werden tijdens de Leiewerken de bodem ingezogen en verschuilen zich nu onder de modder?
Tempus Fugit bundelt interviews van getuigen en bewoners en geeft die terug in een bijzonder soort van 'docu-fictie'. Persoonlijke herinneringen, legendes, fait divers en technische gegevens vormen samen een originele 'cantate', een hommage aan de vloeibare rivier en een meditatie over de Westerse benadering van vooruitgang.Tempus Fugit toont niet enkel het ideaalbeeld dat stadsmarketting nastreeft, maar heeft het ook over ambitie, tijd en hoe design ons leven moet vormgeven.Trek stevige stapschoenen aan, zorg voor eventuele regenkledij en...
Dit is een dans van aanraking. Deze choreografie communiceert voorbij het zichtbare. In een continue interactie tussen performers en publiek verankert zich een stilzwijgende verstandhouding. Ga samen met de performers op deze ontdekkingsreis!
In 2015 maakte Vera Tussing de voorstelling The Palm of Your Hand, waarin sociale handelingen en klassieke choreografische patronen heel dicht op de huid zaten van de toeschouwers – zeg maar deelnemers. Vera herwerkte de voorstelling, specifiek om ze toegankelijk te maken voor mensen die blind of slechtziend zijn....
Tempus Fugit, speciaal gemaakt voor De Grote Verleieding en de stad Kortrijk, vindt inspiratie in de grote Leiewerken en het daar aan gekoppelde stadsontwikkelingsproject. Hoe veranderde dit ambitieuze plan het beeld van de stad? Waar plaatsen de bewoners zich in dit nieuwe beeld? En hoe sterk beïnvloedt een nieuwe omgeving ook de collectieve identiteit? Welke ervaringen werden tijdens de Leiewerken de bodem ingezogen en verschuilen zich nu onder de modder?
Tempus Fugit bundelt interviews van getuigen en bewoners en geeft die terug in een bijzonder soort van 'docu-fictie'. Persoonlijke herinneringen, legendes, fait divers en technische gegevens vormen samen een originele 'cantate', een hommage aan de vloeibare rivier en een meditatie over de Westerse benadering van vooruitgang.Tempus Fugit toont niet enkel het ideaalbeeld dat stadsmarketting nastreeft, maar heeft het ook over ambitie, tijd en hoe design ons leven moet vormgeven.Trek stevige stapschoenen aan, zorg voor eventuele regenkledij en...
WINGS OF DESIRE is een performance als bewegend beeld en een bewegend beeld als performance die ongeveer anderhalf uur duurt en zich voordoet als één lang muterend beeld. Het is een frappant beeld dat opduikt in de openbare ruimte en langzaam terug verdwijnt, hoog in de lucht. Het beeld is van ver zichtbaar, een rode vlek in beweging op een plaats waar men het niet verwacht.
Een lang rood gewaad dat bijna de grond raakt en in verstild tempo kleine deeltjes van zichzelf lost. Het verdwijnt langzaam.
Het is een beeld dat betekenissen noch narratief wil opleggen maar ze eerder wil generen. Het is een beeld dat ambieert te troosten en schoonheid wil bieden maar evenzeer wil ontwrichten en vragen opwerpt. Het is een bombastisch beeld, maar daarnaast ook nederig en ingetogen.
Sitting with the Body / ONE HOUR is een 60 minuten durende retraite, even weg van alle andere activiteiten, en tegelijk is het een actie op zich.
Sitting With The Body / ONE HOUR is based on the work Sitting With The Body 24/7 - Retreat in public spaceOur lives are governed by an economy that never sleeps. What is its impact on our relationship with time, work and our body? During Sitting With The Body 24/7 a group of people retreated into a vacant commercial space with huge windows giving out onto the streets - executing certain actions, in full concentration, seven days in a row and around the clock. Following a strict schedule people are sitting, lying down, standing, walking,...
De geschiedenis is verstopt. Er zijn geen omwentelingen meer. Wat daar nog aan toe te voegen? Een voorstelling over vergeten en vergeven, over kennis en raadsels en het tekort aan verhalen.
Book Burning is een vertelling van een kat over een man die licht geeft terwijl zijn dochter de koffer induikt. Misschien is het een fabel. Waarschijnlijk is het politiek, zelfs utopisch theater. Niet omdat het doorweekt is van de bedoelingen en de programma’s, maar omdat het inzet op de magische middelen van de taal en de radicale verbeelding. Book Burning is niet wat het is, maar wat het kan worden: een voorstel voor het begin van een nieuwe wereld.
"Toegankelijk, geniaal, en in feite belangrijk in het hedendaagse denken, deze...
Verein zur Aufhebung des Notwendigen is een maaltijd rond democratie. Democratie, niet als institutioneel instrument om een massa te organiseren, maar als iets dat we ons eigen kunnen maken als individuen in ons dagelijks leven. Het gaat over democratie als de verwezenlijking van individuele en collectieve verlangens.
Een maaltijd brengt mensen bij elkaar, is gezellig en gemoedelijk. Maar voedsel herbergt ook onze meest persoonlijke overtuigingen: existentieel, ethisch, esthetisch, economisch, sociaal, ritueel of religieus. Een maaltijd is het perfecte decor voor een politieke confrontatie. De keuken wordt ons strijdtoneel.
Voor de duur van de voorstelling vormt iedereen in de zaal op vele manieren een gemeenschap. In dit geval krijgt deze tijdelijke gemeenschap de bijna onvertaalbare naam Verein zur Aufhebung des Notwendigen, de club, of vereniging voor...
Under Influence is een langspeelfilm die de mysterieuze en psychotische trip van actrice Julia Gordon portretteert, die met alle macht probeert haar verbeelding om te vormen naar een werkelijkheid, ver weg van het dagelijkse bestaan. Gefrustreerd door het personage dat ze speelt in de film Being Kate Winslet, vindt Julia Gordon rust dankzij de invloed van charismatische klassieke filmpersonages – waar ze zich telkens opnieuw in transformeert.
Under Influence is opgebouwd als een doolhof van echte en naturalistische gebeurtenissen, van cuts, verschuivingen en botsingen tussen de echte wereld en fictieve werelden, van imaginaire en fantastische situaties, van de visualisering van gedachten, van mentale associaties, van wensen en fantasieën die door de geest van een actrice kolken, die haar dromen aan ons openbaart. De plot is de toegang tot een kaleidoskopische ervaring over identiteit en cinema als een visuele, auditieve en fysieke trip.Facebookpagina >Pagina op IMDB >Walk...
Meanwhile, is een voorstelling over lichamen, architectuur en rampen. De performers bewegen op een set die zowel een maquette als een installatie zou kunnen zijn. Ze moeten voortdurend omgaan met de dreigende vernieling van wat ze aan het opbouwen zijn. Door te spelen met de schaal, verandert de rol van het lichaam van pure kracht naar hulpeloosheid.
De ruwe materialiteit van de set, het fysieke geluid en de onontkoombare bewegingstaal maken van Meanwhile, een apocalyptische performance die het verloop van de tijd en de verhouding tussen de mens en zijn omgeving tastbaar maakt. Een trip doorheen de geschiedenis van een stad....
Dit is een dans van aanraking. Deze choreografie communiceert voorbij het zichtbare. In een continue interactie tussen performers en publiek verankert zich een stilzwijgende verstandhouding. Ga samen met de performers op deze ontdekkingsreis!
In 2015 maakte Vera Tussing de voorstelling The Palm of Your Hand, waarin sociale handelingen en klassieke choreografische patronen heel dicht op de huid zaten van de toeschouwers – zeg maar deelnemers. Vera herwerkte de voorstelling, specifiek om ze toegankelijk te maken voor mensen die blind of slechtziend zijn....
Edelweiss is een voorstelling voor wie houdt van lezen. Edelweiss speelt met verstaanbaarheid: een gedanste rebus die wemelt van de tekens en verwijzingen. Edelweiss is een liefdevolle voorstelling waarin alle elementen met zorg en liefde zijn uitgekozen. We hebben de tijd genomen voor de bewegingen, voor de sirenes en de robots, voor de stoffen en de tekeningen. Edelweiss wil aandacht schenken aan de deskundige toewijding van ambachtslui. Edelweiss omarmt techniek als een soort van poëzie en kunstenaarschap als een vorm van zorg. Edelweiss is een reflectie over de smaak voor tekens en de smaak van elk teken, wanneer betekenis afwezig is.
AliciaCarmen is een poging om de logica van identiteit, onderliggend aan de dynamiek van consumentisme, stuk te hameren.
Gewapend met hamers, leggen de performers opnieuw en opnieuw nadruk op voor de actie van het hameren zelf. Maar op welke manier en met welk doel? De handeling van het slaan met de hamer kondigt een aantal luide vragen aan. Wat doet dit voorwerp dat we zo goed denken te kennen, wanneer het niet gebruikt wordt voor dat waarvoor we denken dat het dient? Kan een gewelddadige daad onze denkwijze op een heel subtiele manier veranderen?...
The Middle Ages (2015) is een performance voor vijf dansers over een tijd die inherent ‘in het midden’ is: ambigu, vaag, noch hier noch daar.
Door een exuberant gebruik van kostuums en een rigoureuze investering in beweging tracht de voorstelling een plaats en tijd in te nemen waarin historische referenties elkaar overlappen en over elkaar worden gevouwd. Het tijdreizen van de performers doorheen de geschiedenis van beweging wordt steeds meer gelaagd en geabstraheerd, terwijl de snelheid van de performance, of eerder de tijd in het algemeen, gewarped wordt. Acties en gebeurtenissen worden nu eens samengedrukt dan weer uitgerokken door de performers waardoor de tijd die die...
Bernard Van Eeghem. Wie is hij? Wat drijft hem? Waar en waarom leeft hij?
Kom kijken naar IF, zijn gloednieuwe voorstelling waarin via een mix van disciplines en aan een hels ritme een ketting van opeenvolgende acts aaneen wordt geregen, en het publiek langs lijnen van geleidelijkheid, langzamerhand te weten komt wat voor hem dit leven de moeite waard maakt.
Zang en dans, mime en politieke statements, poëzie en anekdotes, theater, kunstgeschiedenis, het komt ruim aan bod in deze voorbijvliedende performance met een naar de keel toesnoerende climax.
In 'Pouce', een herwerking in samenwerking met Katja Dreyer, stelt ze Bernard schematisch voor....
Dit is een dans van aanraking. Deze choreografie communiceert voorbij het zichtbare. In een continue interactie tussen performers en publiek verankert zich een stilzwijgende verstandhouding. Ga samen met de performers op deze ontdekkingsreis!
In 2015 maakte Vera Tussing de voorstelling The Palm of Your Hand, waarin sociale handelingen en klassieke choreografische patronen heel dicht op de huid zaten van de toeschouwers – zeg maar deelnemers. Vera herwerkte de voorstelling, specifiek om ze toegankelijk te maken voor mensen die blind of slechtziend zijn....
Wat zegt de natuur ons? Myriam Van Imschoot bezocht een zoo, ging luisteren met een stemvork op de snelweg, ontdekte tijdens boswandelingen vogels die als kettingzagen klonken en ringtones imiteerden, zag krokodillen in Australië maar hoorde ze niet,…
Op basis van field recordings spelen vijf performers – afkomstig uit de noise underground, de popmuziek en andere scenes – de klanken na met enkel hun stem als medium. Ze brengen een soort a capella van de soundscapes van de wereld en het gemurmel daarin.
What Nature Says is een radiofone performance, een luister- en kijkspel, tegelijk herkenbaar en abstract, waar de noties rond het menselijke, natuur en machine op de helling komen te staan. Wie goed luistert, ontdekt dat er hier en daar ook wat hapert.
Luister op haar website...
Actrice/beeldend kunstenares Dolores Bouckaert en danseres/choregrafe Charlotte Vanden Eynde delen een sterke fascinatie voor het lichaam. In Deceptive Bodies focussen zij zich op de representatie van het theatrale lichaam en de (mis)perceptie ervan.
De vraag naar waarachtigheid en manipulatie trekken Vanden Eynde en Bouckaert door naar de context van het theater. Wat gebeurt er met ons als we op een scène staan? Welke transformatie vindt daar plaats? Hoe bedrieglijk is het theatrale lichaam dat we tonen? Hoe 'echt' kan het zijn, steeds weer balancerend tussen weerloosheid en macht, zowel overgeleverd als schuldig aan allerhande vormen van manipulatie en interpretatie?
In Deceptive Bodies nemen Bouckaert en Vanden Eynde hun eigen en elkaars lichaam onder de loep en leggen in fysieke...
Verein zur Aufhebung des Notwendigen is een maaltijd rond democratie. Democratie, niet als institutioneel instrument om een massa te organiseren, maar als iets dat we ons eigen kunnen maken als individuen in ons dagelijks leven. Het gaat over democratie als de verwezenlijking van individuele en collectieve verlangens.
Een maaltijd brengt mensen bij elkaar, is gezellig en gemoedelijk. Maar voedsel herbergt ook onze meest persoonlijke overtuigingen: existentieel, ethisch, esthetisch, economisch, sociaal, ritueel of religieus. Een maaltijd is het perfecte decor voor een politieke confrontatie. De keuken wordt ons strijdtoneel.
Voor de duur van de voorstelling vormt iedereen in de zaal op vele manieren een gemeenschap. In dit geval krijgt deze tijdelijke gemeenschap de bijna onvertaalbare naam Verein zur Aufhebung des Notwendigen, de club, of vereniging voor...
Edelweiss is een voorstelling voor wie houdt van lezen. Edelweiss speelt met verstaanbaarheid: een gedanste rebus die wemelt van de tekens en verwijzingen. Edelweiss is een liefdevolle voorstelling waarin alle elementen met zorg en liefde zijn uitgekozen. We hebben de tijd genomen voor de bewegingen, voor de sirenes en de robots, voor de stoffen en de tekeningen. Edelweiss wil aandacht schenken aan de deskundige toewijding van ambachtslui. Edelweiss omarmt techniek als een soort van poëzie en kunstenaarschap als een vorm van zorg. Edelweiss is een reflectie over de smaak voor tekens en de smaak van elk teken, wanneer betekenis afwezig is.
Sciencefictionwerken bieden ons inzicht in een mogelijke toekomstige beschaving via de avonturen van één van haar bewoners. Some use for your broken clay pots daarentegen, levert ons de basiscode die het leven van een imaginaire maatschappij regeert.
De toekomst wordt benaderd vanuit de andere richting: het is aan ons om ons te verbeelden hoe de avonturen uit onze eigen levens er zouden uitzien onder totaal nieuwe voorwaarden. Some use for your broken clay pots werd ontwikkeld in samenwerking met een team experts van verschillende Belgische universiteiten. Het scenario van de voorstelling is de grondwettelijke tekst voor een democratische staat die nog niet bestaat....
De tradities, volksdansen en folkmuziek die Opper-Oostenrijkse plattelandsjongen Simon Mayer heel goed kent, staan centraal in Sons of Sissy.
Op een experimentele manier maken vier performers en muzikanten gebruik van traditionele Alpenmuziek, verschillende groepsdansen en rituelen. Die worden ontdaan van hun conservatisme en regels, waarna er een ongeziene versmelting ontstaat van artistieke herinterpretaties en nieuwe tijdelijke betekenissen. De Sons of Sissy doen alles wat ze kunnen om hun naam waar te maken: ze worden een vreemdsoortig folkmuziekkwartet, een deels experimenteel ritueledanscombo, waarbij ze humor gebruiken om radicaal te breken met de afgezaagde mannelijke...
De tradities, volksdansen en folkmuziek die Opper-Oostenrijkse plattelandsjongen Simon Mayer heel goed kent, staan centraal in Sons of Sissy.
Op een experimentele manier maken vier performers en muzikanten gebruik van traditionele Alpenmuziek, verschillende groepsdansen en rituelen. Die worden ontdaan van hun conservatisme en regels, waarna er een ongeziene versmelting ontstaat van artistieke herinterpretaties en nieuwe tijdelijke betekenissen. De Sons of Sissy doen alles wat ze kunnen om hun naam waar te maken: ze worden een vreemdsoortig folkmuziekkwartet, een deels experimenteel ritueledanscombo, waarbij ze humor gebruiken om radicaal te breken met de afgezaagde mannelijke...
Edelweiss is een voorstelling voor wie houdt van lezen. Edelweiss speelt met verstaanbaarheid: een gedanste rebus die wemelt van de tekens en verwijzingen. Edelweiss is een liefdevolle voorstelling waarin alle elementen met zorg en liefde zijn uitgekozen. We hebben de tijd genomen voor de bewegingen, voor de sirenes en de robots, voor de stoffen en de tekeningen. Edelweiss wil aandacht schenken aan de deskundige toewijding van ambachtslui. Edelweiss omarmt techniek als een soort van poëzie en kunstenaarschap als een vorm van zorg. Edelweiss is een reflectie over de smaak voor tekens en de smaak van elk teken, wanneer betekenis afwezig is.
Dit is een dans van aanraking. Deze choreografie communiceert voorbij het zichtbare. In een continue interactie tussen performers en publiek verankert zich een stilzwijgende verstandhouding. Ga samen met de performers op deze ontdekkingsreis!
In 2015 maakte Vera Tussing de voorstelling The Palm of Your Hand, waarin sociale handelingen en klassieke choreografische patronen heel dicht op de huid zaten van de toeschouwers – zeg maar deelnemers. Vera herwerkte de voorstelling, specifiek om ze toegankelijk te maken voor mensen die blind of slechtziend zijn....
The Middle Ages (2015) is een performance voor vijf dansers over een tijd die inherent ‘in het midden’ is: ambigu, vaag, noch hier noch daar.
Door een exuberant gebruik van kostuums en een rigoureuze investering in beweging tracht de voorstelling een plaats en tijd in te nemen waarin historische referenties elkaar overlappen en over elkaar worden gevouwd. Het tijdreizen van de performers doorheen de geschiedenis van beweging wordt steeds meer gelaagd en geabstraheerd, terwijl de snelheid van de performance, of eerder de tijd in het algemeen, gewarped wordt. Acties en gebeurtenissen worden nu eens samengedrukt dan weer uitgerokken door de performers waardoor de tijd die die...
Verein zur Aufhebung des Notwendigen is een maaltijd rond democratie. Democratie, niet als institutioneel instrument om een massa te organiseren, maar als iets dat we ons eigen kunnen maken als individuen in ons dagelijks leven. Het gaat over democratie als de verwezenlijking van individuele en collectieve verlangens.
Een maaltijd brengt mensen bij elkaar, is gezellig en gemoedelijk. Maar voedsel herbergt ook onze meest persoonlijke overtuigingen: existentieel, ethisch, esthetisch, economisch, sociaal, ritueel of religieus. Een maaltijd is het perfecte decor voor een politieke confrontatie. De keuken wordt ons strijdtoneel.
Voor de duur van de voorstelling vormt iedereen in de zaal op vele manieren een gemeenschap. In dit geval krijgt deze tijdelijke gemeenschap de bijna onvertaalbare naam Verein zur Aufhebung des Notwendigen, de club, of vereniging voor...
SunBengSitting is een voorstelling die jodelen, volksdans en hedendaagse dans combineert; een trip naar het verleden en een speelse, grappige zoektocht naar identiteit.
De Oostenrijkse boerenzoon en performance kunstenaar Simon Mayer nodigt het publiek uit om zijn leven te leren kennen, haar tegenstellingen en de verontwaardiging dat alles in categorieën en overeenkomsten moet ondergebracht worden. Hij is zelf opgegroeid op een boerderij waar hij geconfronteerd werd met tradities, natuur, jonge rebelsheid en een idyllische heavy metal band. In 1997 verhuisde Simon Mayer naar Wenen, waar hij studeerde aan de Balletschule der Wiener Staatsoper, was gedurende een seizoen aspirant-danser in het corps de ballet...
Dit is een dans van aanraking. Deze choreografie communiceert voorbij het zichtbare. In een continue interactie tussen performers en publiek verankert zich een stilzwijgende verstandhouding. Ga samen met de performers op deze ontdekkingsreis!
In 2015 maakte Vera Tussing de voorstelling The Palm of Your Hand, waarin sociale handelingen en klassieke choreografische patronen heel dicht op de huid zaten van de toeschouwers – zeg maar deelnemers. Vera herwerkte de voorstelling, specifiek om ze toegankelijk te maken voor mensen die blind of slechtziend zijn....
We use cookies on our website to give you the most relevant experience. By clicking “Accept”, you consent to the use of all the cookies. However you may visit Cookie Settings to provide a controlled consent.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. These cookies ensure basic functionalities and security features of the website, anonymously.
Functional cookies help to perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collect feedbacks, and other third-party features.
Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.
Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.
