Kan het geld dat wij allemaal dag in dag uit gebruiken verantwoordelijk worden gesteld voor de vreselijke staat waarin de wereld zich vandaag bevindt? Anders gezegd, als het inderdaad zo is dat “geld de wereld regeert”, mogen we dan niet stellen dat datzelfde geld verantwoordelijk is voor wat er met de wereld is gebeurd onder zijn heerschappij? In Trials of Money wordt deze enigszins vrijpostige bewering benaderd met de ernst van een rechtszaak.

SunBengSitting is een voorstelling die jodelen, volksdans en hedendaagse dans combineert; een trip naar het verleden en een speelse, grappige zoektocht naar identiteit.

Sciencefictionwerken bieden ons inzicht in een mogelijke toekomstige beschaving via de avonturen van één van haar bewoners. Some use for your broken clay pots daarentegen, levert ons de basiscode die het leven van een imaginaire maatschappij regeert.

Volgens Joodse legendes is een golem een wezen dat door een geleerde wordt gekneed uit stof of klei en tot leven wordt gewekt door rituele bezweringen. De golem verhoudt zich tot zijn menselijke schepper als hulpje, compagnon of beschermer van diens bedreigde gemeenschap. Maar het experiment ontspoort: het wezen keert zich tegen zijn schepper.

TRAILER >

Verein zur Aufhebung des Notwendigen is een maaltijd rond democratie. Democratie, niet als institutioneel instrument om een massa te organiseren, maar als iets dat we ons eigen kunnen maken als individuen in ons dagelijks leven. Het gaat over democratie als de verwezenlijking van individuele en collectieve verlangens.

In 2012 bezochten beeldend kunstenaar Karthik Pandian en choreograaf Andros Zins-Browne de Atlas Film Studios in de woestijn van Ouarzazate (Marokko). Bij de filmdecors van oude Hollywood producties huurden ze een groep kamelen die ze probeerden te overtuigen om te dansen. Het resultaat hiervan is te zien in de video Atlas/Inserts (2014) – een choreografie die de kameel inzet als een politiek symbool en als een lastdier.

Volgens Joodse legendes is een golem een wezen dat door een geleerde wordt gekneed uit stof of klei en tot leven wordt gewekt door rituele bezweringen. De golem verhoudt zich tot zijn menselijke schepper als hulpje, compagnon of beschermer van diens bedreigde gemeenschap. Maar het experiment ontspoort: het wezen keert zich tegen zijn schepper.

TRAILER >

Kijk, Stefanie Claes en Bernard Van Eeghem praten met verf. Aan de uiteinden van hun armen staan ze te zingen. Want allen die tussen hen zijn gekomen, zijn nu weggevallen. Wie weet nog hun namen? Wie overhoort hen? Waar schuilen de wortels van hun ongekende woedes? Wie drinkt het magma van hun kolkende lava? Wie kent de angst het verdwaasd geluk te verliezen? Wie kent de weerstand van de afstand? Wie is van hout? Wie de schaamte voorbij? Wie wie? Zo is het leven. Het duurt maar even. Zorg dat je er bij bent.

Sciencefictionwerken bieden ons inzicht in een mogelijke toekomstige beschaving via de avonturen van één van haar bewoners. Some use for your broken clay pots daarentegen, levert ons de basiscode die het leven van een imaginaire maatschappij regeert.

In 2012 bezochten beeldend kunstenaar Karthik Pandian en choreograaf Andros Zins-Browne de Atlas Film Studios in de woestijn van Ouarzazate (Marokko). Bij de filmdecors van oude Hollywood producties huurden ze een groep kamelen die ze probeerden te overtuigen om te dansen. Het resultaat hiervan is te zien in de video Atlas/Inserts (2014) – een choreografie die de kameel inzet als een politiek symbool en als een lastdier.

Volgens Joodse legendes is een golem een wezen dat door een geleerde wordt gekneed uit stof of klei en tot leven wordt gewekt door rituele bezweringen. De golem verhoudt zich tot zijn menselijke schepper als hulpje, compagnon of beschermer van diens bedreigde gemeenschap. Maar het experiment ontspoort: het wezen keert zich tegen zijn schepper.

TRAILER >

Kijk, Stefanie Claes en Bernard Van Eeghem praten met verf. Aan de uiteinden van hun armen staan ze te zingen. Want allen die tussen hen zijn gekomen, zijn nu weggevallen. Wie weet nog hun namen? Wie overhoort hen? Waar schuilen de wortels van hun ongekende woedes? Wie drinkt het magma van hun kolkende lava? Wie kent de angst het verdwaasd geluk te verliezen? Wie kent de weerstand van de afstand? Wie is van hout? Wie de schaamte voorbij? Wie wie? Zo is het leven. Het duurt maar even. Zorg dat je er bij bent.

Undertone richt zich op het zintuiglijke vermogen van het publiek. Om uw toeschouwerschap op de proef te stellen en de conventionele kijkstrategieën uit de dagen, nodigt Undertone u uit in een pikzwarte ruimte waarin u kan deelnemen aan de orchestratie van fictionele ruimtes. In deze performance krijgen andere perceptiemechanismes de voorrang op visuele prikkels, via andere stimuli duikt u onder in een immersieve ervaring.

Verein zur Aufhebung des Notwendigen is een maaltijd rond democratie. Democratie, niet als institutioneel instrument om een massa te organiseren, maar als iets dat we ons eigen kunnen maken als individuen in ons dagelijks leven. Het gaat over democratie als de verwezenlijking van individuele en collectieve verlangens.

Dit is een dans van aanraking. Deze choreografie communiceert voorbij het zichtbare. In een continue interactie tussen performers en publiek verankert zich een stilzwijgende verstandhouding. Ga samen met de performers op deze ontdekkingsreis!

Sciencefictionwerken bieden ons inzicht in een mogelijke toekomstige beschaving via de avonturen van één van haar bewoners. Some use for your broken clay pots daarentegen, levert ons de basiscode die het leven van een imaginaire maatschappij regeert.

In Voicing Pieces speelt onze eigen stem de hoofdrol. In de intimiteit van een geluidscabine en aan de hand van een eenvoudige partituur, wordt het publiek toeschouwer van zijn eigen stem.

Verein zur Aufhebung des Notwendigen is een maaltijd rond democratie. Democratie, niet als institutioneel instrument om een massa te organiseren, maar als iets dat we ons eigen kunnen maken als individuen in ons dagelijks leven. Het gaat over democratie als de verwezenlijking van individuele en collectieve verlangens.

Sciencefictionwerken bieden ons inzicht in een mogelijke toekomstige beschaving via de avonturen van één van haar bewoners. Some use for your broken clay pots daarentegen, levert ons de basiscode die het leven van een imaginaire maatschappij regeert.

In As We Were Moving Ahead Occasionally We Saw Brief Glimpses of Beauty verkent Gaëtan Rusquet het choreografische potentieel van (live) videomontage en het perspectief van de selfie. In een eindeloos tracking shot dient de arm als een steadycam om een hypnotische lus te creëren.

Sciencefictionwerken bieden ons inzicht in een mogelijke toekomstige beschaving via de avonturen van één van haar bewoners. Some use for your broken clay pots daarentegen, levert ons de basiscode die het leven van een imaginaire maatschappij regeert.

Bernard Van Eeghem, theatermaker, beeldend kunstenaar, schrijver. In Sanglier komt het meer dan ooit allemaal samen.
** nominatie ‘beste performance’ voor de “prix de la critique 2012” **

In het kader van de tentoonstelling Répétition (gecureerd door Nicola Lees en Asad Raza) en speciaal voor Villa Empain en op vraag van Asad Raza, maakt Andros Zins-Browne Already Unmade, waarin hij in zijn persoonlijke choreografiegeschiedenis graaft en die op een nieuwe manier op scène brengt; eerder door ze te ongedaan te maken dan door ze letterlijk opnieuw te maken.

In het kader van de tentoonstelling Répétition (gecureerd door Nicola Lees en Asad Raza) en speciaal voor Villa Empain en op vraag van Asad Raza, maakt Andros Zins-Browne Already Unmade, waarin hij in zijn persoonlijke choreografiegeschiedenis graaft en die op een nieuwe manier op scène brengt; eerder door ze te ongedaan te maken dan door ze letterlijk opnieuw te maken.

WINGS OF DESIRE is een performance als bewegend beeld en een bewegend beeld als performance die ongeveer anderhalf uur duurt en zich voordoet als één lang muterend beeld. Het is een frappant beeld dat opduikt in de openbare ruimte en langzaam terug verdwijnt, hoog in de lucht. Het beeld is van ver zichtbaar, een rode vlek in beweging op een plaats waar men het niet verwacht.

Een lang rood gewaad dat bijna de grond raakt en in verstild tempo kleine deeltjes van zichzelf lost. Het verdwijnt langzaam.

Het is een beeld dat betekenissen noch narratief wil opleggen maar ze eerder wil generen. Het is een beeld dat ambieert te troosten en schoonheid wil bieden maar evenzeer wil ontwrichten en vragen opwerpt. Het is een bombastisch beeld, maar daarnaast ook nederig en ingetogen.

Het is een beeld dat vraagt om te kijken.

In Oh Magic laat Simon Mayer de magie van het theater klinken en botsen met de vormentaal van traditionele dans. De jonge maker gebruikt elementen uit meditatie en uit het sjamanisme om het therapeutische potentieel van beweging en geluid zichtbaar te maken. Hij wil een diepgevoelde verbinding tussen de levenden tot stand brengen en het primitieve menselijke wezen verzoenen met zijn technologische omgeving. Het resultaat is een hoogst onconventionele voorstelling waarin dans en muziek samenkomen, een liveconcert van robots en dansers, een dwaaltocht door de wonderen van de theatrale magie op zoek naar een nieuwe harmonie. Oh Magic verenigt de kracht van technologische tovenarij met de verwondering van pure eenvoud.

In Voicing Pieces speelt onze eigen stem de hoofdrol. In de intimiteit van een geluidscabine en aan de hand van een eenvoudige partituur, wordt het publiek toeschouwer van zijn eigen stem.

Verein zur Aufhebung des Notwendigen is een maaltijd rond democratie. Democratie, niet als institutioneel instrument om een massa te organiseren, maar als iets dat we ons eigen kunnen maken als individuen in ons dagelijks leven. Het gaat over democratie als de verwezenlijking van individuele en collectieve verlangens.

Sciencefictionwerken bieden ons inzicht in een mogelijke toekomstige beschaving via de avonturen van één van haar bewoners. Some use for your broken clay pots daarentegen, levert ons de basiscode die het leven van een imaginaire maatschappij regeert.

Verein zur Aufhebung des Notwendigen is een maaltijd rond democratie. Democratie, niet als institutioneel instrument om een massa te organiseren, maar als iets dat we ons eigen kunnen maken als individuen in ons dagelijks leven. Het gaat over democratie als de verwezenlijking van individuele en collectieve verlangens.

SunBengSitting is een voorstelling die jodelen, volksdans en hedendaagse dans combineert; een trip naar het verleden en een speelse, grappige zoektocht naar identiteit.

Kijk, Stefanie Claes en Bernard Van Eeghem praten met verf. Aan de uiteinden van hun armen staan ze te zingen. Want allen die tussen hen zijn gekomen, zijn nu weggevallen. Wie weet nog hun namen? Wie overhoort hen? Waar schuilen de wortels van hun ongekende woedes? Wie drinkt het magma van hun kolkende lava? Wie kent de angst het verdwaasd geluk te verliezen? Wie kent de weerstand van de afstand? Wie is van hout? Wie de schaamte voorbij? Wie wie? Zo is het leven. Het duurt maar even. Zorg dat je er bij bent.

SunBengSitting is een voorstelling die jodelen, volksdans en hedendaagse dans combineert; een trip naar het verleden en een speelse, grappige zoektocht naar identiteit.

In 2012 bezochten beeldend kunstenaar Karthik Pandian en choreograaf Andros Zins-Browne de Atlas Film Studios in de woestijn van Ouarzazate (Marokko). Bij de filmdecors van oude Hollywood producties huurden ze een groep kamelen die ze probeerden te overtuigen om te dansen. Het resultaat hiervan is te zien in de video Atlas/Inserts (2014) – een choreografie die de kameel inzet als een politiek symbool en als een lastdier.

Sciencefictionwerken bieden ons inzicht in een mogelijke toekomstige beschaving via de avonturen van één van haar bewoners. Some use for your broken clay pots daarentegen, levert ons de basiscode die het leven van een imaginaire maatschappij regeert.

SunBengSitting is een voorstelling die jodelen, volksdans en hedendaagse dans combineert; een trip naar het verleden en een speelse, grappige zoektocht naar identiteit.

In As We Were Moving Ahead Occasionally We Saw Brief Glimpses of Beauty verkent Gaëtan Rusquet het choreografische potentieel van (live) videomontage en het perspectief van de selfie. In een eindeloos tracking shot dient de arm als een steadycam om een hypnotische lus te creëren.

Gallop (Biography of a Body) vertelt de bizarre levensloop van een lichaam. Het is een chronisch ziek lichaam dat na veertig jaar een kantelpunt heeft bereikt en vaak een eigen leven lijkt te leiden. Dat faalt in dienen en wint in verzet.

Dit is een dans van aanraking. Deze choreografie communiceert voorbij het zichtbare. In een continue interactie tussen performers en publiek verankert zich een stilzwijgende verstandhouding. Ga samen met de performers op deze ontdekkingsreis!

SunBengSitting is een voorstelling die jodelen, volksdans en hedendaagse dans combineert; een trip naar het verleden en een speelse, grappige zoektocht naar identiteit.

SunBengSitting is een voorstelling die jodelen, volksdans en hedendaagse dans combineert; een trip naar het verleden en een speelse, grappige zoektocht naar identiteit.

In Oh Magic laat Simon Mayer de magie van het theater klinken en botsen met de vormentaal van traditionele dans. De jonge maker gebruikt elementen uit meditatie en uit het sjamanisme om het therapeutische potentieel van beweging en geluid zichtbaar te maken. Hij wil een diepgevoelde verbinding tussen de levenden tot stand brengen en het primitieve menselijke wezen verzoenen met zijn technologische omgeving. Het resultaat is een hoogst onconventionele voorstelling waarin dans en muziek samenkomen, een liveconcert van robots en dansers, een dwaaltocht door de wonderen van de theatrale magie op zoek naar een nieuwe harmonie. Oh Magic verenigt de kracht van technologische tovenarij met de verwondering van pure eenvoud.

Kan het geld dat wij allemaal dag in dag uit gebruiken verantwoordelijk worden gesteld voor de vreselijke staat waarin de wereld zich vandaag bevindt? Anders gezegd, als het inderdaad zo is dat “geld de wereld regeert”, mogen we dan niet stellen dat datzelfde geld verantwoordelijk is voor wat er met de wereld is gebeurd onder zijn heerschappij? In Trials of Money wordt deze enigszins vrijpostige bewering benaderd met de ernst van een rechtszaak.

In Voicing Pieces speelt onze eigen stem de hoofdrol. In de intimiteit van een geluidscabine en aan de hand van een eenvoudige partituur, wordt het publiek toeschouwer van zijn eigen stem.

In Both, Two onderzoeken Tussing & Vanderbruggen het duet, de kleinste eenheid van samenheid. Het dansduet is een genre met een geschiedenis. In hun vertrouwdste vormen geven duetten de waaier aan vertelmogelijkheden weer die in een zekere culturele verbeeldingswereld weerklinken. In het bijzonder onthullen ze nuchtere houdingen m.b.t. wie beweegt, hoe en onder welke voorwaarden.

In Oh Magic laat Simon Mayer de magie van het theater klinken en botsen met de vormentaal van traditionele dans. De jonge maker gebruikt elementen uit meditatie en uit het sjamanisme om het therapeutische potentieel van beweging en geluid zichtbaar te maken. Hij wil een diepgevoelde verbinding tussen de levenden tot stand brengen en het primitieve menselijke wezen verzoenen met zijn technologische omgeving. Het resultaat is een hoogst onconventionele voorstelling waarin dans en muziek samenkomen, een liveconcert van robots en dansers, een dwaaltocht door de wonderen van de theatrale magie op zoek naar een nieuwe harmonie. Oh Magic verenigt de kracht van technologische tovenarij met de verwondering van pure eenvoud.

In Voicing Pieces speelt onze eigen stem de hoofdrol. In de intimiteit van een geluidscabine en aan de hand van een eenvoudige partituur, wordt het publiek toeschouwer van zijn eigen stem.

SunBengSitting is een voorstelling die jodelen, volksdans en hedendaagse dans combineert; een trip naar het verleden en een speelse, grappige zoektocht naar identiteit.

In het kader van de tentoonstelling Répétition (gecureerd door Nicola Lees en Asad Raza) en speciaal voor Villa Empain en op vraag van Asad Raza, maakt Andros Zins-Browne Already Unmade, waarin hij in zijn persoonlijke choreografiegeschiedenis graaft en die op een nieuwe manier op scène brengt; eerder door ze te ongedaan te maken dan door ze letterlijk opnieuw te maken.

Wat zegt de natuur ons? Myriam Van Imschoot bezocht een zoo, ging luisteren met een stemvork op de snelweg, ontdekte tijdens boswandelingen vogels die als kettingzagen klonken en ringtones imiteerden, zag krokodillen in Australië maar hoorde ze niet,…

In Voicing Pieces speelt onze eigen stem de hoofdrol. In de intimiteit van een geluidscabine en aan de hand van een eenvoudige partituur, wordt het publiek toeschouwer van zijn eigen stem.

In Oh Magic laat Simon Mayer de magie van het theater klinken en botsen met de vormentaal van traditionele dans. De jonge maker gebruikt elementen uit meditatie en uit het sjamanisme om het therapeutische potentieel van beweging en geluid zichtbaar te maken. Hij wil een diepgevoelde verbinding tussen de levenden tot stand brengen en het primitieve menselijke wezen verzoenen met zijn technologische omgeving. Het resultaat is een hoogst onconventionele voorstelling waarin dans en muziek samenkomen, een liveconcert van robots en dansers, een dwaaltocht door de wonderen van de theatrale magie op zoek naar een nieuwe harmonie. Oh Magic verenigt de kracht van technologische tovenarij met de verwondering van pure eenvoud.

Dit is een dans van aanraking. Deze choreografie communiceert voorbij het zichtbare. In een continue interactie tussen performers en publiek verankert zich een stilzwijgende verstandhouding. Ga samen met de performers op deze ontdekkingsreis!

In Oh Magic laat Simon Mayer de magie van het theater klinken en botsen met de vormentaal van traditionele dans. De jonge maker gebruikt elementen uit meditatie en uit het sjamanisme om het therapeutische potentieel van beweging en geluid zichtbaar te maken. Hij wil een diepgevoelde verbinding tussen de levenden tot stand brengen en het primitieve menselijke wezen verzoenen met zijn technologische omgeving. Het resultaat is een hoogst onconventionele voorstelling waarin dans en muziek samenkomen, een liveconcert van robots en dansers, een dwaaltocht door de wonderen van de theatrale magie op zoek naar een nieuwe harmonie. Oh Magic verenigt de kracht van technologische tovenarij met de verwondering van pure eenvoud.

Tactile Quartet(s) is een interactief stuk, dat verderbouwt op Vera Tussings eerdere onderzoek naar dans, tastbaarheid en het zintuigelijke engagement van het publiek. Vier muzikanten spelen het Amerikaanse Kwartet van Dvořák, een stuk uit de late jaren 1800, dat tot de romantische periode van de muziekgeschiedenis behoort.

In Oh Magic laat Simon Mayer de magie van het theater klinken en botsen met de vormentaal van traditionele dans. De jonge maker gebruikt elementen uit meditatie en uit het sjamanisme om het therapeutische potentieel van beweging en geluid zichtbaar te maken. Hij wil een diepgevoelde verbinding tussen de levenden tot stand brengen en het primitieve menselijke wezen verzoenen met zijn technologische omgeving. Het resultaat is een hoogst onconventionele voorstelling waarin dans en muziek samenkomen, een liveconcert van robots en dansers, een dwaaltocht door de wonderen van de theatrale magie op zoek naar een nieuwe harmonie. Oh Magic verenigt de kracht van technologische tovenarij met de verwondering van pure eenvoud.

Dit is een dans van aanraking. Deze choreografie communiceert voorbij het zichtbare. In een continue interactie tussen performers en publiek verankert zich een stilzwijgende verstandhouding. Ga samen met de performers op deze ontdekkingsreis!

A Breath Cycle bestaat uit een continue veranderende corpus van performances waarin de ademhaling centraal staat. Alle performances zijn gebaseerd op een protocol. Dit protocol is een open partituur die de interactie tussen de performers en artistieke samenwerkingen bepaalt, alsook het kader schept voor de participatie van het publiek.

In Oh Magic laat Simon Mayer de magie van het theater klinken en botsen met de vormentaal van traditionele dans. De jonge maker gebruikt elementen uit meditatie en uit het sjamanisme om het therapeutische potentieel van beweging en geluid zichtbaar te maken. Hij wil een diepgevoelde verbinding tussen de levenden tot stand brengen en het primitieve menselijke wezen verzoenen met zijn technologische omgeving. Het resultaat is een hoogst onconventionele voorstelling waarin dans en muziek samenkomen, een liveconcert van robots en dansers, een dwaaltocht door de wonderen van de theatrale magie op zoek naar een nieuwe harmonie. Oh Magic verenigt de kracht van technologische tovenarij met de verwondering van pure eenvoud.