Het Engelse woord mold kan naar twee erg uiteenlopende zaken verwijzen: enerzijds naar een soort schimmel, maar anderzijds ook naar een mal, een holle container die als model dient om een specifieke vorm of een specifiek patroon te gieten. In het geval van een schimmel gaat het om een mycelium dat zich behoorlijk onvoorspelbaar lijkt te ontwikkelen: het verbindt, koloniseert, infecteert, verteert, vormt vruchten en produceert sporen. Als we het hebben over de mal, gaat het om een matrix waarin we kneedbare materie vorm kunnen geven. MOLD wil dat contrast tussen oncontroleerbare proliferatie en afgieten, tussen twee verschillende logica’s in hetzelfde lichaam, ten tonele brengen.
MOLD liet zich inspireren door verschillende praktijken (mycologie, mode, fermentatie, dans en beeldhouwen) om de theatermachine te beschouwen als tal van lichamen. We willen graag dat MOLD niet louter als een voorstelling wordt opgevat, maar ook als een boerderij. Een omgeving waarin dans, voorwerpen, publiek, licht, muziek, geuren en kostuums op elkaar inwerken zoals levende kweken. Een tuin die in het teken staat van cultiveren, verlaten, inenten, vlechten, vermenigvuldigen, ontkiemen, opwarmen en verrotten.
Bekijk hier een video-interview
...
